سوره 36 | سوره مبارکه يس | صفحه 444 |
|
إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْيَوْمَ فِي شُغُلٍ فَاكِهُونَ (55) |
بهشتيان آن روز به شادمانى مشغول باشند. (55) |
هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِي ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَائِكِ مُتَّكِئُونَ (56) |
آنها و همسرانشان در سايهها بر تختها تکيه زدهاند. (56) |
لَهُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ وَلَهُمْ مَا يَدَّعُونَ (57) |
در آنجا هر ميوه و هر چيز ديگر که بخواهند فراهم است. (57) |
سَلَامٌ قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِيمٍ (58) |
و سلامى که سخن پروردگار مهربان است. (58) |
وَامْتَازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ (59) |
اى گناهکاران، امروز کنارى گيريد. (59) |
۞ أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَنْ لَا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ ۖ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ (60) |
اى فرزندان آدم، آيا با شما پيمان نبستم که شيطان را نپرستيد زيرا دشمن آشکار شماست؟ (60) |
وَأَنِ اعْبُدُونِي ۚ هَٰذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ (61) |
و مرا بپرستيد، که راه راست اين است؟ (61) |
وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنْكُمْ جِبِلًّا كَثِيرًا ۖ أَفَلَمْ تَكُونُوا تَعْقِلُونَ (62) |
بسيارى از شما را گمراه کرد. مگر به عقل درنمىيافتيد؟ (62) |
هَٰذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ (63) |
اين است آن جهنمى که به شما وعده داده شده بود. (63) |
اصْلَوْهَا الْيَوْمَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ (64) |
به سزاى کفرتان اينک در آن داخل شويد. (64) |
الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلَىٰ أَفْوَاهِهِمْ وَتُكَلِّمُنَا أَيْدِيهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (65) |
امروز بر دهانهايشان مهر مىنهيم. و دستهايشان با ما سخن خواهند گفت و پاهايشان شهادت خواهند داد که چه مىکردهاند. (65) |
وَلَوْ نَشَاءُ لَطَمَسْنَا عَلَىٰ أَعْيُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّىٰ يُبْصِرُونَ (66) |
اگر بخواهيم، چشمانشان را محو مىکنيم. پس شتابان آهنگ راه کنند. اما کجا را توانند ديد؟ (66) |
وَلَوْ نَشَاءُ لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَىٰ مَكَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِيًّا وَلَا يَرْجِعُونَ (67) |
و اگر بخواهيم، آنها را بر جايشان مسخ کنيم، که نه توان آن داشته باشند که به پيش قدم بردارند و نه بازپس گردند. (67) |
وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ ۖ أَفَلَا يَعْقِلُونَ (68) |
هر که را عمر دراز دهيم، در آفرينش دگرگونش کنيم. چرا تعقل نمىکنند؟ (68) |
وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا يَنْبَغِي لَهُ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَقُرْآنٌ مُبِينٌ (69) |
به او شعر نياموختهايم و شعر در خور او نيست. آنچه به او آموختهايم جز اندرز و قرآنى روشنگر نيست. (69) |
لِيُنْذِرَ مَنْ كَانَ حَيًّا وَيَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْكَافِرِينَ (70) |
تا مؤمنان را بيم دهد و سخن حق بر کافران ثابت شود. (70) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |