| سوره 52 | سوره مبارکه الطور | صفحه 524 |
|
| أَفَسِحْرٌ هَٰذَا أَمْ أَنْتُمْ لَا تُبْصِرُونَ (15) |
| آيا اين جادوست يا شما نمى‌بينيد؟ (15) |
| اصْلَوْهَا فَاصْبِرُوا أَوْ لَا تَصْبِرُوا سَوَاءٌ عَلَيْكُمْ ۖ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (16) |
| به آتش درآييد. خواه بر آن صبر کنيد يا صبر نکنيد، تفاوتى نکند. شما را در برابر کارهايى که مى‌کرده‌ايد، کيفر مى‌دهند. (16) |
| إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَعِيمٍ (17) |
| پرهيزگاران در بهشتها و نعمتند. (17) |
| فَاكِهِينَ بِمَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ وَوَقَاهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ (18) |
| از آنچه پروردگارشان به آنها داده است شادمانند، و خدا آنها را از عذاب جهنم نگه داشته است. (18) |
| كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (19) |
| به پاداش کارهايى که کرده‌ايد بخوريد و بياشاميد. گوارايتان باد. (19) |
| مُتَّكِئِينَ عَلَىٰ سُرُرٍ مَصْفُوفَةٍ ۖ وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِينٍ (20) |
| بر آن تختهاى کنار هم چيده، تکيه مى‌زنند. حوريان را همسرشان مى‌گردانيم. (20) |
| وَالَّذِينَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُمْ بِإِيمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَيْءٍ ۚ كُلُّ امْرِئٍ بِمَا كَسَبَ رَهِينٌ (21) |
| کسانى که خود ايمان آوردند و فرزندانشان در ايمان، پيرويشان کردند. فرزندانشان را به آنها ملحق مى‌کنيم و از پاداش عملشان هيچ نمى‌کاهيم که هر کسى در گرو کار خويشتن است. (21) |
| وَأَمْدَدْنَاهُمْ بِفَاكِهَةٍ وَلَحْمٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ (22) |
| و پيوسته از هر گونه که بخواهند، ميوه و گوشت، عطايشان مى‌کنيم. (22) |
| يَتَنَازَعُونَ فِيهَا كَأْسًا لَا لَغْوٌ فِيهَا وَلَا تَأْثِيمٌ (23) |
| در آنجا جام مى‌دهند و جام مى‌ستانند، که در آن نه سخن بيهوده باشد و نه ارتکاب گناه. (23) |
| ۞ وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ غِلْمَانٌ لَهُمْ كَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَكْنُونٌ (24) |
| غلامانشان چون مرواريد پنهان در صدف، به گردشان مى‌چرخند. (24) |
| وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ (25) |
| پرسش‌کنان روى به يکديگر مى‌کنند؛ (25) |
| قَالُوا إِنَّا كُنَّا قَبْلُ فِي أَهْلِنَا مُشْفِقِينَ (26) |
| مى‌گويند: پيش از اين در ميان کسانمان، تنها ما از خدا مى‌ترسيديم. (26) |
| فَمَنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا وَوَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ (27) |
| پس خدا بر ما منت نهاد و ما را از عذاب سموم نگه داشت. (27) |
| إِنَّا كُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ ۖ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِيمُ (28) |
| ما پيش از اين او را مى‌خوانديم، که او احسان‌کننده و مهربان است. (28) |
| فَذَكِّرْ فَمَا أَنْتَ بِنِعْمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٍ وَلَا مَجْنُونٍ (29) |
| پندشان ده، که تو به برکت نعمت پروردگارت نه کاهن هستى و نه مجنون. (29) |
| أَمْ يَقُولُونَ شَاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ (30) |
| يا مى‌گويند: شاعرى است و ما براى وى منتظر حوادث روزگاريم. (30) |
| قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُتَرَبِّصِينَ (31) |
| بگو: شما منتظر بمانيد که من نيز با شما انتظار مى‌کشم. (31) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |