سوره 3 | سوره مبارکه آلعمران | صفحه 53 |
|
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِنَ الْكِتَابِ يُدْعَوْنَ إِلَىٰ كِتَابِ اللَّهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ يَتَوَلَّىٰ فَرِيقٌ مِنْهُمْ وَهُمْ مُعْرِضُونَ (23) |
آيا آنان را نديدى که از کتاب بهرهاى يافته بودند، چون دعوت شدند تا کتاب خدا درباره آنها حکم کند گروهى از ايشان بازگشتند و اعراض کردند؟ (23) |
ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَيَّامًا مَعْدُودَاتٍ ۖ وَغَرَّهُمْ فِي دِينِهِمْ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ (24) |
و اين بدان سبب بود که مىگفتند: جز چند روزى آتش دوزخ به ما نرسد. و اين دروغ که بر خود بسته بودند در دين خود فريبشان داد. (24) |
فَكَيْفَ إِذَا جَمَعْنَاهُمْ لِيَوْمٍ لَا رَيْبَ فِيهِ وَوُفِّيَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (25) |
حالشان چگونه خواهد بود در آن روز بىترديد، وقتى که همه را گرد آوريم، تا پاداش عمل هر کس داده شود، بىآنکه بر کسى ستمى رود؟ (25) |
قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشَاءُ وَتَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشَاءُ وَتُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ ۖ بِيَدِكَ الْخَيْرُ ۖ إِنَّكَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (26) |
بگو: بار خدايا، تويى دارنده مُلک. به هر که بخواهى مُلک مىدهى و از هر که بخواهى مُلک مىستانى. هر کس را که بخواهى عزت مىدهى و هر کس را که بخواهى ذلت مىدهى. همه نيکيها به دست توست و تو بر هر کارى توانايى. (26) |
تُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَتُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ ۖ وَتُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَتُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ ۖ وَتَرْزُقُ مَنْ تَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ (27) |
از شب مىکاهى و به روز مىافزايى و از روز مىکاهى و به شب مىافزايى. زنده را از مرده بيرون مىآورى و مرده را از زنده. و به هر که بخواهى بىحساب روزى مىدهى. (27) |
لَا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ۖ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَٰلِكَ فَلَيْسَ مِنَ اللَّهِ فِي شَيْءٍ إِلَّا أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقَاةً ۗ وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ ۗ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ (28) |
نبايد مؤمنان، کافران را به جاى مؤمنان به دوستى برگزينند. پس هر که چنين کند او را با خدا رابطهاى نيست. مگر اينکه از آنها بيمناک باشيد. و خدا شما را از خودش مىترساند که بازگشت به سوى اوست. (28) |
قُلْ إِنْ تُخْفُوا مَا فِي صُدُورِكُمْ أَوْ تُبْدُوهُ يَعْلَمْهُ اللَّهُ ۗ وَيَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (29) |
بگو: هر چه در دل داريد، چه پنهانش کنيد و چه آشکارش سازيد، خدا به آن آگاه است. او هر چه را که در آسمانها و زمين است مىداند و بر هر کارى تواناست. (29) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |