سوره 55 | سوره مبارکه الرحمن | صفحه 532 |
|
رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ (17) |
پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب. (17) |
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (18) |
پس کدام يک از نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنيد؟ (18) |
مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ (19) |
دو دريا را پيش راند تا به هم رسيدند، (19) |
بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا يَبْغِيَانِ (20) |
ميانشان حجابى است تا به هم در نشوند. (20) |
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (21) |
پس کدام يک از نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنيد؟ (21) |
يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ (22) |
از آن دو، مرواريد و مرجان بيرون مىآيد. (22) |
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (23) |
پس کدام يک از نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنيد؟ (23) |
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ (24) |
و او راست کشتيهايى همانند کوه که در دريا مىروند. (24) |
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (25) |
پس کدام يک از نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنيد؟ (25) |
كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ (26) |
هر چه بر روى زمين است دستخوش فناست، (26) |
وَيَبْقَىٰ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ (27) |
و ذات پروردگار صاحب جلالت و اکرام توست که باقى مىماند. (27) |
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (28) |
پس کدام يک از نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنيد؟ (28) |
يَسْأَلُهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ (29) |
هر کس که در آسمانها و زمين است سائل درگاه اوست، و او هر روز در کارى است. (29) |
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (30) |
پس کدام يک از نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنيد؟ (30) |
سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلَانِ (31) |
اى جنيان و آدميان، به حساب شما خواهيم رسيد. (31) |
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (32) |
پس کدام يک از نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنيد؟ (32) |
يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا ۚ لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ (33) |
اى گروه جنيان و آدميان، اگر مىتوانيد که از کنارههاى آسمانها و زمين بيرون رويد، بيرون رويد. ولى بيرون نتوانيد رفت مگر با داشتن قدرتى. (33) |
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (34) |
پس کدام يک از نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنيد؟ (34) |
يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِ (35) |
بر شما شعلهاى بىدود فرستاده شود، يا دودى بىشعله، پس با او مقابله نتوانيد کرد. (35) |
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (36) |
پس کدام يک از نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنيد؟ (36) |
فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ (37) |
آنگاه که آسمان شکافته شود، رنگى سرخ چون رنگ چرم خواهد داشت. (37) |
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (38) |
پس کدام يک از نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنيد؟ (38) |
فَيَوْمَئِذٍ لَا يُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلَا جَانٌّ (39) |
پس در آن روز از گناه هيچ جنى و آدميى نپرسند. (39) |
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (40) |
پس کدام يک از نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنيد؟ (40) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |