| سوره 72 | سوره مبارکه الجن | صفحه 573 |
|
| وَأَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَمِنَّا الْقَاسِطُونَ ۖ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولَٰئِكَ تَحَرَّوْا رَشَدًا (14) |
| و بعضى از ما مسلمانند و بعضى از حق دور. و آنان که اسلام آورده‌اند در جست و جوى راه راست بوده‌اند. (14) |
| وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَكَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا (15) |
| اما آنان که از حق دورند هيزم جهنم خواهند بود. (15) |
| وَأَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا (16) |
| و اگر بر طريقه راست پايدارى کنند، از آبى فراوان سيرابشان کنيم. (16) |
| لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ ۚ وَمَنْ يُعْرِضْ عَنْ ذِكْرِ رَبِّهِ يَسْلُكْهُ عَذَابًا صَعَدًا (17) |
| تا آنها را بيازماييم. و هر که از ذکر پروردگارش اعراض کند او را به عذابى دشوار دراندازد. (17) |
| وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا (18) |
| و مسجدها از آنِ خداست. و با وجود خداى يکتا کسى را به خدايى مخوانيد. (18) |
| وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ يَدْعُوهُ كَادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَدًا (19) |
| چون بنده خدا براى پرستش او بر پاى ايستاد، گرد او را گرفتند. (19) |
| قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّي وَلَا أُشْرِكُ بِهِ أَحَدًا (20) |
| بگو: تنها پروردگارم را مى‌خوانم و هيچ کس را شريک او نمى‌سازم. (20) |
| قُلْ إِنِّي لَا أَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا (21) |
| بگو: من نمى‌توانم به شما زيانى برسانم يا شما را به صلاح آورم. (21) |
| قُلْ إِنِّي لَنْ يُجِيرَنِي مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَدًا (22) |
| بگو: هيچ کس مرا از عقوبت خدا پناه ندهد و من جز او پناهگاهى نمى‌يابم. (22) |
| إِلَّا بَلَاغًا مِنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ ۚ وَمَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا (23) |
| آنچه مى‌توانم جز رساندن پيام او و انجام دادن رسالتهاى او نيست. و هر که خدا و پيامبرش را نافرمانى کند، نصيب او آتش جهنم است که همواره در آن خواهند بود، (23) |
| حَتَّىٰ إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا (24) |
| تا آنگاه که آنچه را به آنها وعده داده بودند بنگرند. پس خواهند دانست چه کسى را ياران ناتوان‌تر و شمار کمتر بوده است. (24) |
| قُلْ إِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ مَا تُوعَدُونَ أَمْ يَجْعَلُ لَهُ رَبِّي أَمَدًا (25) |
| بگو: من نمى‌دانم که آيا آن وعده‌اى که به شما داده‌اند نزديک است، يا پروردگار من براى آن زمانى نهاده است؟ (25) |
| عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَىٰ غَيْبِهِ أَحَدًا (26) |
| او داناى غيب است و غيب خود را بر هيچ کس آشکار نمى‌سازد، (26) |
| إِلَّا مَنِ ارْتَضَىٰ مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا (27) |
| مگر بر آن پيامبرى که از او خشنود باشد که براى نگهبانى از او پيش روى و پشت سرش نگهبانى مى‌گمارد، (27) |
| لِيَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَيْهِمْ وَأَحْصَىٰ كُلَّ شَيْءٍ عَدَدًا (28) |
| تا بداند که آنها پيامهاى پروردگارشان را رسانيده‌اند و خدا به آنچه در نزد آنهاست احاطه دارد و همه چيز را به عدد شمار کرده است. (28) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |