| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 7 |
|
| قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْهَا جَمِيعًا ۖ فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدًى فَمَنْ تَبِعَ هُدَايَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (38) |
| گفتيم: همه از بهشت فرو شويد؛ پس اگر از جانب من راهنمايى برايتان آمد، بر آنها که از راهنمايى من پيروى کنند بيمى نخواهد بود و خود اندوهناک نمى‌شوند. (38) |
| وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (39) |
| کسانى که کافر شوند، و آيات خدا را تکذيب کنند خود اهل جهنّمند و جاودانه در آنجا خواهند بود. (39) |
| يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَوْفُوا بِعَهْدِي أُوفِ بِعَهْدِكُمْ وَإِيَّايَ فَارْهَبُونِ (40) |
| اى بنى اسرائيل، نعمتى را که بر شما ارزانى داشتم به ياد بياوريد. و به عهد من وفا کنيد تا به عهدتان وفا کنم. و از من بترسيد. (40) |
| وَآمِنُوا بِمَا أَنْزَلْتُ مُصَدِّقًا لِمَا مَعَكُمْ وَلَا تَكُونُوا أَوَّلَ كَافِرٍ بِهِ ۖ وَلَا تَشْتَرُوا بِآيَاتِي ثَمَنًا قَلِيلًا وَإِيَّايَ فَاتَّقُونِ (41) |
| و به آنچه نازل کرده‌ام و کتاب شما را تصديق مى‌کند ايمان بياوريد، و از نخستين کسانى که انکارش مى‌کنند مباشيد. و آيات مرا به بهاى اندک مفروشيد و از من بيمناک باشيد. (41) |
| وَلَا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُوا الْحَقَّ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ (42) |
| حق را به باطل مياميزيد و با آنکه حقيقت را مى‌دانيد، کتمانش مکنيد. (42) |
| وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَارْكَعُوا مَعَ الرَّاكِعِينَ (43) |
| و نماز را برپاى داريد و زکات بدهيد و با رکوع‌کنندگان رکوع کنيد. (43) |
| ۞ أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنْسَوْنَ أَنْفُسَكُمْ وَأَنْتُمْ تَتْلُونَ الْكِتَابَ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (44) |
| آيا در حالى که کتاب را مى‌خوانيد، مردم را به نيکى فرمان مى‌دهيد و خود را فراموش مى‌کنيد؟ آيا به عقل درنمى‌يابيد؟ (44) |
| وَاسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ ۚ وَإِنَّهَا لَكَبِيرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخَاشِعِينَ (45) |
| از شکيبايى و نماز يارى جوييد. و اين دو، کارى دشوارند، جز براى اهل خشوع: (45) |
| الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلَاقُو رَبِّهِمْ وَأَنَّهُمْ إِلَيْهِ رَاجِعُونَ (46) |
| آنان که بى‌گمان مى‌دانند که با پروردگار خود ديدار خواهند کرد و نزد او باز مى‌گردند. (46) |
| يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَنِّي فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ (47) |
| اى بنى اسرائيل، نعمتى را که بر شما ارزانى داشتم و شما را بر جهانيان برترى دادم به ياد بياوريد. (47) |
| وَاتَّقُوا يَوْمًا لَا تَجْزِي نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَيْئًا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ وَلَا يُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ (48) |
| و بترسيد از روزى که هيچ کس ديگرى را به کار نيايد و هيچ شفاعتى از کسى پذيرفته نگردد و از کسى عوضى نستانند و کسى را يارى نکنند. (48) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |