| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 187 |
|
| بَرَاءَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى الَّذِينَ عَاهَدْتُمْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (1) |
| خدا و پيامبرش بيزارند از مشرکانى که با آنها پيمان بسته‌ايد. (1) |
| فَسِيحُوا فِي الْأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللَّهِ ۙ وَأَنَّ اللَّهَ مُخْزِي الْكَافِرِينَ (2) |
| پس چهار ماه به شما مهلت داده شد که در اين سرزمين سير کنيد، و بدانيد که از خدا نتوانيد گريخت، و اوست که کافران را رسوا مى‌سازد. (2) |
| وَأَذَانٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ أَنَّ اللَّهَ بَرِيءٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ۙ وَرَسُولُهُ ۚ فَإِنْ تُبْتُمْ فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ ۖ وَإِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللَّهِ ۗ وَبَشِّرِ الَّذِينَ كَفَرُوا بِعَذَابٍ أَلِيمٍ (3) |
| در روز حج بزرگ از جانب خدا و پيامبرش به مردم اعلام مى‌شود که خدا و پيامبرش از مشرکان بيزارند. پس اگر توبه کنيد برايتان بهتر است، ولى اگر سرپيچى کنيد بدانيد که از خدا نتوانيد گريخت. و کافران را به عذابى دردآور بشارت ده. (3) |
| إِلَّا الَّذِينَ عَاهَدْتُمْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ثُمَّ لَمْ يَنْقُصُوكُمْ شَيْئًا وَلَمْ يُظَاهِرُوا عَلَيْكُمْ أَحَدًا فَأَتِمُّوا إِلَيْهِمْ عَهْدَهُمْ إِلَىٰ مُدَّتِهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ (4) |
| مگر آن گروه از مشرکان که با ايشان پيمان بسته‌ايد و در پيمان خود کاستى نياورده‌اند و با هيچ کس بر ضد شما همدست نشده‌اند. با اينان به پيمان خويش تا پايان مدتش وفا کنيد، زيرا خدا پرهيزگاران را دوست دارد. (4) |
| فَإِذَا انْسَلَخَ الْأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ وَخُذُوهُمْ وَاحْصُرُوهُمْ وَاقْعُدُوا لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ ۚ فَإِنْ تَابُوا وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ فَخَلُّوا سَبِيلَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (5) |
| و چون ماه‌هاى حرام به پايان رسيد، هر جا که مشرکان را يافتيد بکشيد و بگيريد و به حبس افکنيد و در همه جا به کمينشان نشينيد. اما اگر توبه کردند و نماز خواندند و زکات دادند، از آنها دست برداريد، زيرا خدا آمرزنده و مهربان است. (5) |
| وَإِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّىٰ يَسْمَعَ كَلَامَ اللَّهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَعْلَمُونَ (6) |
| و هرگاه يکى از مشرکان به تو پناه آورد، پناهش ده تا کلام خدا را بشنود، سپس به مکان امنش برسان، زيرا اينان مردمى نادانند. (6) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |