| سوره 95 | سوره مبارکه التين | صفحه 597 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ (1) |
| سوگند به انجير و زيتون، (1) |
| وَطُورِ سِينِينَ (2) |
| سوگند به طور مبارک، (2) |
| وَهَٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ (3) |
| سوگند به اين شهر ايمن، (3) |
| لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ (4) |
| که ما آدمى را در نيکوتر اعتدالى بيافريديم. (4) |
| ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ (5) |
| آنگاه او را فروتر از همه فروتران گردانيديم. (5) |
| إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ (6) |
| مگر آنان که ايمان آورده‌اند و کارهاى شايسته کرده‌اند که پاداشى بى‌پايان دارند. (6) |
| فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ (7) |
| پس چيست که با اين حال تو را به تکذيب قيامت وامى‌دارد؟ (7) |
| أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ (8) |
| آيا خدا داورترين داوران نيست؟ (8) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ (1) |
| بخوان به نام پروردگارت که بيافريد. (1) |
| خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ (2) |
| آدمى را از لخته‌خونى بيافريد. (2) |
| اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ (3) |
| بخوان، و پروردگار تو ارجمندترين است. (3) |
| الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ (4) |
| خدايى که به وسيله قلم آموزش داد، (4) |
| عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ (5) |
| به آدمى آنچه را که نمى‌دانست بياموخت. (5) |
| كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَىٰ (6) |
| حقا که آدمى نافرمانى مى‌کند، (6) |
| أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَىٰ (7) |
| هرگاه که خويشتن را بى‌نياز بيند. (7) |
| إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الرُّجْعَىٰ (8) |
| هر آينه بازگشت به سوى پروردگار توست. (8) |
| أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَىٰ (9) |
| آيا ديدى آن کس را که منع مى‌کند (9) |
| عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰ (10) |
| بنده‌اى را که نماز مى‌خواند؟ (10) |
| أَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ عَلَى الْهُدَىٰ (11) |
| چه مى‌بينى اگر آن مرد بر طريق هدايت باشد؟ (11) |
| أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَىٰ (12) |
| يا به پرهيزگارى فرمان دهد؟ (12) |
| أَرَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (13) |
| چه مى‌بينى اگر تکذيب کند و رويگردان شود؟ (13) |
| أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَىٰ (14) |
| آيا ندانسته است که خدا مى‌بيند؟ (14) |
| كَلَّا لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ (15) |
| حقا، که اگر بازنايستد موى پيش سرش را مى‌گيريم و مى‌کشيم. (15) |
| نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ (16) |
| موى پيش سر دروغگوى خطاکار را. (16) |
| فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ (17) |
| پس همدمان خود را بخواند. (17) |
| سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ (18) |
| ما نيز کارگزاران دوزخ را فرا مى‌خوانيم. (18) |
| كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ۩ (19) |
| نه، هرگز، از او پيروى مکن و سجده کن و به خدا نزديک شو. (19) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |