| سوره 72 | سوره مبارکه الجن | صفحه 572 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| قُلْ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا (1) |
| بگو: به من وحى شده است که گروهى از جن گوش فرا دادند، و گفتند که ما قرآنى شگفت شنيديم؛ (1) |
| يَهْدِي إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ ۖ وَلَنْ نُشْرِكَ بِرَبِّنَا أَحَدًا (2) |
| به راه راست هدايت مى‌کند. پس ما بدان ايمان آورديم و هرگز کسى را شريک پروردگارمان نمى‌سازيم. (2) |
| وَأَنَّهُ تَعَالَىٰ جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَلَا وَلَدًا (3) |
| عظمت پروردگار ما متعالى است. نه همسرى گيرد و نه فرزندى دارد. (3) |
| وَأَنَّهُ كَانَ يَقُولُ سَفِيهُنَا عَلَى اللَّهِ شَطَطًا (4) |
| و سفيه ما در باره خدا سخنانى به ناحق مى‌گفت. (4) |
| وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ تَقُولَ الْإِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا (5) |
| و ما مى‌پنداشتيم که آدمى و جن در باره خدا دروغ نمى‌گويند. (5) |
| وَأَنَّهُ كَانَ رِجَالٌ مِنَ الْإِنْسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا (6) |
| و نيز مردانى بودند از آدميان که به مردانى از جن پناه مى‌بردند و بر طغيانشان مى‌افزودند. (6) |
| وَأَنَّهُمْ ظَنُّوا كَمَا ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ يَبْعَثَ اللَّهُ أَحَدًا (7) |
| همچنان که شما مى‌پنداشتيد آنها هم مى‌پنداشتند که خدا هيچ کس را دوباره زنده نمى‌سازد. (7) |
| وَأَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاءَ فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِيدًا وَشُهُبًا (8) |
| ما به آسمان رسيديم و آن را پر از نگهبانان قدرتمند و شهابها يافتيم. (8) |
| وَأَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ ۖ فَمَنْ يَسْتَمِعِ الْآنَ يَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَصَدًا (9) |
| ما در آنجايها که مى‌توان گوش فرا داد مى‌نشستيم. اما هر که اکنون گوش نشيند، شهابى را در کمين خود يابد. (9) |
| وَأَنَّا لَا نَدْرِي أَشَرٌّ أُرِيدَ بِمَنْ فِي الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا (10) |
| از اين روى نمى‌دانيم که آيا براى کسانى که در روى زمين هستند بدى مقدر مى‌شود، يا پروردگارشان مى‌خواهد به راه راستشان ببرد. (10) |
| وَأَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَمِنَّا دُونَ ذَٰلِكَ ۖ كُنَّا طَرَائِقَ قِدَدًا (11) |
| برخى از ما صالحند و برخى جز آن، و ما فرقه‌هايى گوناگونيم. (11) |
| وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ نُعْجِزَ اللَّهَ فِي الْأَرْضِ وَلَنْ نُعْجِزَهُ هَرَبًا (12) |
| ما مى‌دانيم که خدا را در زمين ناتوان نمى‌کنيم و با گريختن نيز ناتوانش نسازيم. (12) |
| وَأَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَىٰ آمَنَّا بِهِ ۖ فَمَنْ يُؤْمِنْ بِرَبِّهِ فَلَا يَخَافُ بَخْسًا وَلَا رَهَقًا (13) |
| و چون سخن هدايت شنيديم، بدان ايمان آورديم. و هر که به پروردگارش ايمان آورد نه از نقصان مى‌ترسد و نه از ستم. (13) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |