| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 14 |
|
| وَلَمَّا جَاءَهُمْ كِتَابٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِمَا مَعَهُمْ وَكَانُوا مِنْ قَبْلُ يَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِينَ كَفَرُوا فَلَمَّا جَاءَهُمْ مَا عَرَفُوا كَفَرُوا بِهِ ۚ فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْكَافِرِينَ (89) |
| و هنگامي که براي آنان از سوي خدا کتابي [چون قرآن] آمد که تصديق کننده توراتي است که با آنان است، و همواره پيش از نزولش به خودشان [در سايه ايمان به آن] مژده پيروزي بر کافران مي دادند، پس [با اين وصف] زماني که قرآن [که پيش از نزولش آن را با پيشگويي تورات مي شناختند] نزد آنان آمد، به آن کافر شدند؛ پس لعنت خدا بر کافران باد. (89) |
| بِئْسَمَا اشْتَرَوْا بِهِ أَنْفُسَهُمْ أَنْ يَكْفُرُوا بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ بَغْيًا أَنْ يُنَزِّلَ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ عَلَىٰ مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۖ فَبَاءُوا بِغَضَبٍ عَلَىٰ غَضَبٍ ۚ وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ مُهِينٌ (90) |
| بد چيزي است آنچه خود را به آن فروختند که کفر ورزيدن از روي حسادت به کتابي است که خدا نازل کرده [معترضانه مي گويند:] چرا خدا از فضل و احسانش به هر که از بندگانش بخواهد [کتاب آسماني] نازل مي کند، پس آنان به خشمي بر روي خشمي سزاوار شدند. و براي کافران عذابي خوار کننده است. (90) |
| وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ آمِنُوا بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ قَالُوا نُؤْمِنُ بِمَا أُنْزِلَ عَلَيْنَا وَيَكْفُرُونَ بِمَا وَرَاءَهُ وَهُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقًا لِمَا مَعَهُمْ ۗ قُلْ فَلِمَ تَقْتُلُونَ أَنْبِيَاءَ اللَّهِ مِنْ قَبْلُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (91) |
| هنگامي که به آنان گويند: به آنچه که خدا [بر پيامبر اسلام] نازل کرده ايمان آوريد، گويند: به توراتي که بر خود ما يهوديان نازل شده ايمان مي آوريم و به غير آن در حالي که حق است و تصديق کننده توراتي است که با آنان است، کفر مي ورزند. بگو: اگر شما [از روي درستي و راستي به تورات] مؤمن بوديد، پس چرا پيش از اين پيامبران خدا را مي کشتيد؟ (91) |
| ۞ وَلَقَدْ جَاءَكُمْ مُوسَىٰ بِالْبَيِّنَاتِ ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَنْتُمْ ظَالِمُونَ (92) |
| و قطعاً موسي براي شما معجزات و دلايلي روشن آورد، سپس شما پس از [رفتن] او [به کوه طور] گوساله را معبود خود گرفتيد، در حالي که [به خود و دلايل آشکار و روشن حق] ستمکار بوديد. (92) |
| وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ وَرَفَعْنَا فَوْقَكُمُ الطُّورَ خُذُوا مَا آتَيْنَاكُمْ بِقُوَّةٍ وَاسْمَعُوا ۖ قَالُوا سَمِعْنَا وَعَصَيْنَا وَأُشْرِبُوا فِي قُلُوبِهِمُ الْعِجْلَ بِكُفْرِهِمْ ۚ قُلْ بِئْسَمَا يَأْمُرُكُمْ بِهِ إِيمَانُكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (93) |
| و [ياد کنيد] زماني که از شما [براي پيروي از موسي] پيمان گرفتيم، و کوه طور را بالاي سرتان برافراشتيم [و گفتيم:] آنچه را [چون تورات] به شما داديم با قدرت و قوّت دريافت کنيد [و دستورهاي ما و پيامبرتان را بشنويد، به ظاهر] گفتند: شنيديم و [در باطن گفتند:] نافرماني کرديم. و به سبب کفرشان دوستي گوساله با دل هايشان در آميخت. بگو: اگر شما مؤمن هستيد [و ايمانتان شما را به اين همه ظلم و جنايت و فساد فرمان مي دهد] پس بد چيزي است آنچه ايمانتان به آن فرمان مي دهد. (93) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |