| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 156 |
|
| وَنَادَىٰ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابَ النَّارِ أَنْ قَدْ وَجَدْنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقًّا فَهَلْ وَجَدْتُمْ مَا وَعَدَ رَبُّكُمْ حَقًّا ۖ قَالُوا نَعَمْ ۚ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ أَنْ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ (44) |
| و بهشتيان، دوزخيان را آواز مي دهند که ما آنچه را که پروردگارمان به ما وعده داده بود، حق يافتيم، آيا شما هم آنچه را که پروردگارتان وعده داده بود، حق يافتيد؟ گويند: آري؛ پس آواز دهنده اي در ميان آنان آواز دهد که لعنت خدا بر ستمکاران باد. (44) |
| الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا وَهُمْ بِالْآخِرَةِ كَافِرُونَ (45) |
| هم آنان که مردم را همواره از راه خدا بازمي دارند و مي خواهند آن را [با وسوسه و اغواگري] کج نشان دهند، و ايشان به روز قيامت کافرند. (45) |
| وَبَيْنَهُمَا حِجَابٌ ۚ وَعَلَى الْأَعْرَافِ رِجَالٌ يَعْرِفُونَ كُلًّا بِسِيمَاهُمْ ۚ وَنَادَوْا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ ۚ لَمْ يَدْخُلُوهَا وَهُمْ يَطْمَعُونَ (46) |
| و ميان آن دو [گروه بهشتيان و دوزخيان] حائلي است، و بر اعراف، مرداني [با مقام و منزلت اند] که هر کدام از دو گروه را به نشانه هايشان مي شناسند، و بهشتيان را که وارد بهشت نشده اند، ولي ورود به آن را اميد دارند، آواز مي دهند که درود بر شما. (46) |
| ۞ وَإِذَا صُرِفَتْ أَبْصَارُهُمْ تِلْقَاءَ أَصْحَابِ النَّارِ قَالُوا رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (47) |
| و چون بهشتيان، چشمانشان ناخواسته به سوي دوزخيان گردانده شود، گويند: پروردگارا! ما را با گروه ستمکاران قرار مده. (47) |
| وَنَادَىٰ أَصْحَابُ الْأَعْرَافِ رِجَالًا يَعْرِفُونَهُمْ بِسِيمَاهُمْ قَالُوا مَا أَغْنَىٰ عَنْكُمْ جَمْعُكُمْ وَمَا كُنْتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ (48) |
| و اهل اعراف مرداني را که از نشانه هايشان مي شناسند، آواز مي دهند [و به عنوان سرزنش] مي گويند: [امکانات ماديو] جمعيت [انساني] شما و تکبّري که مي ورزيديد، عذابي را از شما دفع نکرد. (48) |
| أَهَٰؤُلَاءِ الَّذِينَ أَقْسَمْتُمْ لَا يَنَالُهُمُ اللَّهُ بِرَحْمَةٍ ۚ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَلَا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ (49) |
| [سپس با توجه دادن دوزخيان به سوي اهل ايمان مي گويند:] آيا اينان کساني نبودند که در دنيا سوگند ياد مي کرديد که خدا آنان را به رحمتي نمي رساند؟ [پس به مؤمنان مي گويند:] به بهشت در آييد که نه بيمي برشماست و نه اندوهگين مي شويد. (49) |
| وَنَادَىٰ أَصْحَابُ النَّارِ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ أَفِيضُوا عَلَيْنَا مِنَ الْمَاءِ أَوْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ ۚ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى الْكَافِرِينَ (50) |
| و دوزخيان بهشتيان را آواز مي دهند که از آب [خوشگوار] يا از آنچه خدا روزي شما فرموده بر ما فرو ريزيد. [بهشتيان] گويند: خدا آب و نعمت هاي بهشتي را بر کافران حرام کرده است. (50) |
| الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَهْوًا وَلَعِبًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا ۚ فَالْيَوْمَ نَنْسَاهُمْ كَمَا نَسُوا لِقَاءَ يَوْمِهِمْ هَٰذَا وَمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ (51) |
| آنان که دينشان را سرگرمي و بازي گرفتند و زندگي دنيا آنان را فريفت، پس ما امروز از ياد مي بريمشان، همان گونه که آنان ديدار امروزشان را از ياد بردند وهمواره آيات ما را انکار مي کردند. (51) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |