| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 175 |
|
| قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۚ وَلَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَمَا مَسَّنِيَ السُّوءُ ۚ إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (188) |
| بگو: من قدرتِ [جلبِ] سودي و [دفعِ] زياني را از خود ندارم جز آنچه خدا خواهد، و [غيب هم نمي دانم] اگر غيب مي دانستم، يقيناً براي خود ازهر خيري فراوان و بسيار فراهم مي کردم وهيچ گزند وآسيبي به من نمي رسيد؛ من فقط براي گروهي که ايمان مي آورند، بيم دهنده و مژده رسانم. (188) |
| ۞ هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِيَسْكُنَ إِلَيْهَا ۖ فَلَمَّا تَغَشَّاهَا حَمَلَتْ حَمْلًا خَفِيفًا فَمَرَّتْ بِهِ ۖ فَلَمَّا أَثْقَلَتْ دَعَوَا اللَّهَ رَبَّهُمَا لَئِنْ آتَيْتَنَا صَالِحًا لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ (189) |
| او کسي است که شما را از يک تن آفريد، و همسرش را از او پديد آورد تا در کنارش آرامش يابد؛ پس هنگامي که مرد با زن آميزش نمود، زن به حملي سبک حامله شد، پس با آن حمل سبک، زندگي را ادامه داد؛ پس چون سنگين بار شد، زن و شوهر پروردگارشان را خواندند که اگر به ما فرزندي تندرست و سالم عطا کني، مسلماً از سپاس گزاران خواهيم بود. (189) |
| فَلَمَّا آتَاهُمَا صَالِحًا جَعَلَا لَهُ شُرَكَاءَ فِيمَا آتَاهُمَا ۚ فَتَعَالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ (190) |
| پس هنگامي که به آن زن و شوهر فرزندي تندرست و سالم داد [غير از خدا را در اعطاي اين نعمت مؤثر دانستند، از اين جهت] براي خدا در کنار نعمتي که به آنان عطا کرده بود، شريکان وهمتاياني قرار دادند!! پس خدا برتر و والاتر از آن است که برايش شريکان و همتايان قرار دهند. (190) |
| أَيُشْرِكُونَ مَا لَا يَخْلُقُ شَيْئًا وَهُمْ يُخْلَقُونَ (191) |
| آيا موجوداتي را شريک او قرار مي دهند که قدرت ندارند کمترين چيزي را بيافرينند و خودشان آفريده مي شوند؟! (191) |
| وَلَا يَسْتَطِيعُونَ لَهُمْ نَصْرًا وَلَا أَنْفُسَهُمْ يَنْصُرُونَ (192) |
| و [اين شريکاني که براي خدا قرار مي دهند] نه مي توانند پرستش کنندگان خود را ياري دهند، ونه قدرت دارند خودشان را ياري کنند. (192) |
| وَإِنْ تَدْعُوهُمْ إِلَى الْهُدَىٰ لَا يَتَّبِعُوكُمْ ۚ سَوَاءٌ عَلَيْكُمْ أَدَعَوْتُمُوهُمْ أَمْ أَنْتُمْ صَامِتُونَ (193) |
| و اگر آن شريکان را به سوي هدايت بخوانيد، از شما پيروي نمي کنند، براي شما يکسان است که آنان را بخوانيد يا خاموش باشيد [در هر صورت چيزي از آنان نصيب شما نمي شود.] (193) |
| إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ عِبَادٌ أَمْثَالُكُمْ ۖ فَادْعُوهُمْ فَلْيَسْتَجِيبُوا لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (194) |
| يقيناً کساني را که به جاي خدا مي پرستيد بندگان و مملوکاني ناتوانْ چون شما هستند؛ پس اگر راستگوييد [که مي توانند در زندگي شما مؤثر باشند] آنان را [در گرفتاري ها و نيازمندي هاي خود] بخوانيد پس [هنگامي که بخوانيد [بايد شما را اجابت کنند] ولي خود مي دانيد که در هيچ موردي جواب شما را نمي دهند.] (194) |
| أَلَهُمْ أَرْجُلٌ يَمْشُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ أَيْدٍ يَبْطِشُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ أَعْيُنٌ يُبْصِرُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا ۗ قُلِ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ ثُمَّ كِيدُونِ فَلَا تُنْظِرُونِ (195) |
| آيا آنها پاهايي دارند که با آن راه روند، يا دست هايي دارند که با آن بگيرند، يا چشم هايي دارند که با آن ببينند، يا گوش هايي دارند که با آن بشنوند؟! بگو: شريکان خود را [به کمک خويش] بخوانيد، سپس [بر ضدِّ من هر توطئه و] نيرنگي [داريد] به کار گيريد و [براي نابودي من لحظه اي مرا [مهلت ندهيد] تا براي شما ثابت شود که هيچ کاري در هيچ زمينه اي از غير خدا بر نمي آيد.] (195) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |