| سوره 8 | سوره مبارکه الانفال | صفحه 178 |
|
| إِذْ تَسْتَغِيثُونَ رَبَّكُمْ فَاسْتَجَابَ لَكُمْ أَنِّي مُمِدُّكُمْ بِأَلْفٍ مِنَ الْمَلَائِكَةِ مُرْدِفِينَ (9) |
| [ياد کنيد] هنگامي را که [در حال مشاهده دشمنِ تا دندان مسلح با دعا و زاري] ازپروردگارتان ياري خواستيد، و او درخواست شما را اجابت کرد که من مسلماً شما را با هزار فرشته که پي در پي نازل مي شوند، ياري مي دهم. (9) |
| وَمَا جَعَلَهُ اللَّهُ إِلَّا بُشْرَىٰ وَلِتَطْمَئِنَّ بِهِ قُلُوبُكُمْ ۚ وَمَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (10) |
| و خدا آن [وعده ياري] را فقط مژده و نويدي براي شما قرار داد و نيز براي آنکه دل هايتان به سبب آن آرامش يابد؛ و گرنه پيروزي فقط از سوي خداست؛ زيرا خدا تواناي شکست ناپذير و حکيم است. (10) |
| إِذْ يُغَشِّيكُمُ النُّعَاسَ أَمَنَةً مِنْهُ وَيُنَزِّلُ عَلَيْكُمْ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً لِيُطَهِّرَكُمْ بِهِ وَيُذْهِبَ عَنْكُمْ رِجْزَ الشَّيْطَانِ وَلِيَرْبِطَ عَلَىٰ قُلُوبِكُمْ وَيُثَبِّتَ بِهِ الْأَقْدَامَ (11) |
| و [ياد کنيد] هنگامي را که به سبب امنيت و آرامشي که ازسوي خدا يافتيد، خواب سبکي را به همه شما مسلط کرد و برايتان آبي از آسمان نازل کرد تا شما را به وسيله آن [از آلودگي ها] پاک کند، و وسوسه شيطان را [که از بدترين کثافات است] از شما برطرف نمايد، و دل هايتان را استحکام دهد، و گام هايتان را به آن استوار و پا برجا کند. (11) |
| إِذْ يُوحِي رَبُّكَ إِلَى الْمَلَائِكَةِ أَنِّي مَعَكُمْ فَثَبِّتُوا الَّذِينَ آمَنُوا ۚ سَأُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ فَاضْرِبُوا فَوْقَ الْأَعْنَاقِ وَاضْرِبُوا مِنْهُمْ كُلَّ بَنَانٍ (12) |
| [ياد کن] هنگامي را که پروردگارت به فرشتگان وحي کرد که من با شمايم، پس مؤمنان را [براي نبرد با دشمن] ثابت قدم داريد، [و] به زودي در دل کافران ترس مي اندازم، پس سرهايشان را در هم کوبيد و همه انگشتانشان را قطع کنيد. (12) |
| ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ ۚ وَمَنْ يُشَاقِقِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ (13) |
| اين [کيفر سخت] به سبب اين است که آنان با خدا و پيامبرش دشمني و مخالفت کردند، و هر کس با خدا و پيامبرش دشمني و مخالفت ورزد، پس [بداند که] يقيناً خدا سخت کيفر است. (13) |
| ذَٰلِكُمْ فَذُوقُوهُ وَأَنَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَابَ النَّارِ (14) |
| اين [مجازات شما در دنياست]، پس آن رابچشيد، و [بدانيد] براي کافران در قيامت، عذاب آتش است. (14) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا زَحْفًا فَلَا تُوَلُّوهُمُ الْأَدْبَارَ (15) |
| اي اهل ايمان! هنگامي که با کافران در حالي که بر ضد شما لشکرکشي مي کنند روبرو مي شويد، به آنان پشت نکنيد [و نگريزيد.] (15) |
| وَمَنْ يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلَّا مُتَحَرِّفًا لِقِتَالٍ أَوْ مُتَحَيِّزًا إِلَىٰ فِئَةٍ فَقَدْ بَاءَ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ وَمَأْوَاهُ جَهَنَّمُ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ (16) |
| و هر کس در آن موقعيت به آنان پشت کند [و بگريزد] سزاوار خشمي از سوي خدا شود و جايگاهش دوزخ است ودوزخ بازگشت گاه بدي است مگر [اينکه گريزش براي انتخاب محلي ديگر] جهت ادامه نبرد بادشمن، يا پيوستن به گروهي [تازه نفس از مجاهدان براي حمله به دشمن] باشد. (16) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |