| سوره 8 | سوره مبارکه الانفال | صفحه 185 |
|
| وَإِنْ يُرِيدُوا أَنْ يَخْدَعُوكَ فَإِنَّ حَسْبَكَ اللَّهُ ۚ هُوَ الَّذِي أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِينَ (62) |
| و اگر بخواهند [در زمينه صلح و آشتي] تو را بفريبند، يقيناً خدا تو را بس است؛ اوست کسي که تو را با ياري خود و به وسيله مؤمنان نيرومند ساخت. (62) |
| وَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ ۚ لَوْ أَنْفَقْتَ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا مَا أَلَّفْتَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ أَلَّفَ بَيْنَهُمْ ۚ إِنَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (63) |
| و ميان دل هايشان الفت و پيوند برقرار کرد که اگر همه آنچه را در روي زمين است، هزينه مي کردي نمي توانستي ميان دل هايشان الفت اندازي، ولي خدا ميان آنان ايجاد الفت کرد؛ زيرا خدا تواناي شکست ناپذير و حکيم است. (63) |
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَسْبُكَ اللَّهُ وَمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (64) |
| اي پيامبر! خدا و مؤمناني که از تو پيروي مي کنند [از نظر حمايت و پشتيباني] براي تو بس است. (64) |
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى الْقِتَالِ ۚ إِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ يَغْلِبُوا مِائَتَيْنِ ۚ وَإِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ مِائَةٌ يَغْلِبُوا أَلْفًا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَفْقَهُونَ (65) |
| اي پيامبر! مؤمنان را به جنگ برانگيز که اگر از شما بيست نفر صابر باشند بر دويست نفر چيره مي شوند، و اگر از شما صد نفر [صابر] باشند بر هزار نفر از کافران چيره مي شوند؛ زيرا آنان گروهي هستند [که حقايق توحيد و قدرت خدا را] نمي فهمند. (65) |
| الْآنَ خَفَّفَ اللَّهُ عَنْكُمْ وَعَلِمَ أَنَّ فِيكُمْ ضَعْفًا ۚ فَإِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ مِائَةٌ صَابِرَةٌ يَغْلِبُوا مِائَتَيْنِ ۚ وَإِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ أَلْفٌ يَغْلِبُوا أَلْفَيْنِ بِإِذْنِ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ (66) |
| اکنون خدا به شما تخفيف داد و معلوم داشت که در شما ضعفي هست؛ بنابراين اگر از شما صد نفر صابر باشند بر دويست نفر چيره مي شوند، و اگر هزار نفر [صابر] باشند، به فرمان خدا بر دو هزار نفر چيره مي شوند؛ و خدا با صابران است. (66) |
| مَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَنْ يَكُونَ لَهُ أَسْرَىٰ حَتَّىٰ يُثْخِنَ فِي الْأَرْضِ ۚ تُرِيدُونَ عَرَضَ الدُّنْيَا وَاللَّهُ يُرِيدُ الْآخِرَةَ ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (67) |
| هيچ پيامبري را نسزد و نشايد که [پيش از جنگ و پيروزي بر دشمن] اسيران جنگي بگيرد، تا زماني که [دشمن را به طور کامل] در زمين از قدرت و توان بيندازد [و موقعيت دين و مؤمنان در جهان پابرجا و استوار گردد آن گاه اسير بگيرد؛ شما اي ياران پيامبر!] متاع ناچيز و ناپايدار دنيا را مي خواهيد، و خدا [براي شما] آخرت را مي خواهد؛ و خدا تواناي شکست ناپذير و حکيم است. (67) |
| لَوْلَا كِتَابٌ مِنَ اللَّهِ سَبَقَ لَمَسَّكُمْ فِيمَا أَخَذْتُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (68) |
| اگر فرمان و حکم لازمي که از سوي خدا گذشته است، نبود [که پيش از اتمام حجت کسي را عذاب نکند] مسلماً شما را به سبب اسيراني که [بدون اجازه پيامبر و پيش از شروع جنگ] گرفتيد، عذابي بزرگ مي رسيد. (68) |
| فَكُلُوا مِمَّا غَنِمْتُمْ حَلَالًا طَيِّبًا ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (69) |
| آنچه از غنيمت [در ميدان جنگ] گرفته ايد، حلال و پاکيزه بخوريد و از خدا پروا کنيد؛ يقيناً خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (69) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |