| سوره 10 | سوره مبارکه يونس | صفحه 208 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الر ۚ تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْحَكِيمِ (1) |
| الر ـ اين آيات [با عظمت] کتاب محکم و استوار است. (1) |
| أَكَانَ لِلنَّاسِ عَجَبًا أَنْ أَوْحَيْنَا إِلَىٰ رَجُلٍ مِنْهُمْ أَنْ أَنْذِرِ النَّاسَ وَبَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَ رَبِّهِمْ ۗ قَالَ الْكَافِرُونَ إِنَّ هَٰذَا لَسَاحِرٌ مُبِينٌ (2) |
| آيا براي مردم شگفت آور است که بر مردي از خودشان وحي فرستاديم که مردم را [از عاقبت کفر، ناسپاسي، گناه و تجاوز] بيم ده، و به کساني که ايمان آورده اند مژده ده که آنان را نزد پروردگارشان سابقه اي نيک [و مقام، مرتبه اي بلند و پاداشي شايسته] است. کافران [لجوج و بي منطق] گفتند: همانا اين مرد، جادوگري آشکار است!! (2) |
| إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۖ يُدَبِّرُ الْأَمْرَ ۖ مَا مِنْ شَفِيعٍ إِلَّا مِنْ بَعْدِ إِذْنِهِ ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ ۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ (3) |
| يقيناً پروردگارتان خداي يکتاست که آسمان ها و زمين را در شش روز پديد آورد، آن گاه بر تخت فرمانروايي و حکومت بر آفرينش چيره شد، همواره کار جهان را [با قوانيني استوار و منظم] تدبير مي کند. [کار] هيچ واسطه اي [در همه جهان هستي براي جابجايي عناصر وترکيب اجزا وبه جريان انداختن امور] جز پس از اذن او نيست. اين است خدا، پروردگار شما، پس او را بپرستيد؛ آيا متذکّر [حقايق] نمي شويد؟ (3) |
| إِلَيْهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعًا ۖ وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا ۚ إِنَّهُ يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ بِالْقِسْطِ ۚ وَالَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ شَرَابٌ مِنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ (4) |
| بازگشت همه شما فقط به سوي اوست. [خدا شما را وعده داد] وعده اي حق وثابت؛ بي ترديد اوست که جهان آفرينش را مي آفريند، سپس آن را [به قيامت] بازمي گرداند تا کساني که ايمان آورده اند و کارهاي شايسته انجام داده اند، به عدالت و انصاف پاداش دهد، و براي کساني که کافر شدند به کيفر کفري که همواره مي ورزيدند، شربتي از آب بسيار جوشان و عذابي دردناک است. (4) |
| هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِيَاءً وَالْقَمَرَ نُورًا وَقَدَّرَهُ مَنَازِلَ لِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِينَ وَالْحِسَابَ ۚ مَا خَلَقَ اللَّهُ ذَٰلِكَ إِلَّا بِالْحَقِّ ۚ يُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (5) |
| اوست که خورشيد را فروزان و ماه را تابان قرار داد، و براي ماه منازلي [چون هلال، تربيع، بدر و محاق] مقدّر ساخت تا شمار سال و حساب [ماه، هفته، اوقات امور زندگي و تنظيم برنامه هاي معيشت] را بدانيد. خدا آنها را جز به درستي و راستي نيافريده؛ او نشانه ها را براي گروهي که دانايند [بدون هر گونه ابهام] بيان مي کند. (5) |
| إِنَّ فِي اخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَمَا خَلَقَ اللَّهُ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَّقُونَ (6) |
| به يقين در رفت و آمد شب و روز و آنچه را خدا در آسمان ها و زمين پديد آورد، براي گروهي که همواره تقوا پيشه اند، نشانه هايي [بر توحيد، ربوبيّت و قدرت خدا] ست. (6) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |