فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> قرآن ترجمه راهنما

قرآن ترجمه راهنما

سوره 13

سوره مبارکه الرعد

صفحه 251
لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ ۖ وَالَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لَا يَسْتَجِيبُونَ لَهُمْ بِشَيْءٍ إِلَّا كَبَاسِطِ كَفَّيْهِ إِلَى الْمَاءِ لِيَبْلُغَ فَاهُ وَمَا هُوَ بِبَالِغِهِ ۚ وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ (14)
دعوت حق [که اجابتش مايه سعادت دنيا و آخرت است] فقط ويژه خداست. و کساني را که مشرکان به جاي خدا مي خوانند، چيزي [از درخواست ها و نيازهايشان را] براي آنان برآورده نمي کنند [درخواست اين بي خردان از بتان بي جان و جاندار نيست] مگر مانند کسي که دو دستش را به سوي آبي [که با آن فاصله زيادي دارد] مي گشايد تا آب به دهانش برسد و حال آنکه هرگز نخواهد رسيد، و دعا و درخواست کافران [از غير خدا] جز در گمراهي و تباهي [که به نتيجه و هدف نمي رسد] نيست. (14)
وَلِلَّهِ يَسْجُدُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ طَوْعًا وَكَرْهًا وَظِلَالُهُمْ بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ ۩ (15)
کساني که در آسمان ها و زمين هستند، از روي ميل و رغبت يا بي ميلي و کراهت و نيز سايه هايشان بامداد و شام گاه براي خدا سجده مي کنند. (15)
قُلْ مَنْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ قُلِ اللَّهُ ۚ قُلْ أَفَاتَّخَذْتُمْ مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ لَا يَمْلِكُونَ لِأَنْفُسِهِمْ نَفْعًا وَلَا ضَرًّا ۚ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الْأَعْمَىٰ وَالْبَصِيرُ أَمْ هَلْ تَسْتَوِي الظُّلُمَاتُ وَالنُّورُ ۗ أَمْ جَعَلُوا لِلَّهِ شُرَكَاءَ خَلَقُوا كَخَلْقِهِ فَتَشَابَهَ الْخَلْقُ عَلَيْهِمْ ۚ قُلِ اللَّهُ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ وَهُوَ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ (16)
[به مشرکان] بگو: پروردگار آسمان ها و زمين کيست؟ [خود بي درنگ] بگو: خداي يکتاست. بگو: آيا سرپرستان و معبوداني به جاي او انتخاب کرده ايد که اختيار هيچ سود و زياني را براي خودشان ندارند [چه رسد براي شما؟] بگو: آيا نابينا و بينا يکسانند يا تاريکي و نور برابرند؟ يا آنان شريکاني براي خدا قرار دادند [به خيال آنکه] مانند آفرينش خدا چيزي آفريده اند، آن گاه آفريده خدا و آفريده شريکان بر آنان مشتبه شده؟ بگو: آفريننده همه چيز فقط خداست و تنها او يکتاي پيروز است. (16)
أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَالَتْ أَوْدِيَةٌ بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّيْلُ زَبَدًا رَابِيًا ۚ وَمِمَّا يُوقِدُونَ عَلَيْهِ فِي النَّارِ ابْتِغَاءَ حِلْيَةٍ أَوْ مَتَاعٍ زَبَدٌ مِثْلُهُ ۚ كَذَٰلِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ ۚ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَيَذْهَبُ جُفَاءً ۖ وَأَمَّا مَا يَنْفَعُ النَّاسَ فَيَمْكُثُ فِي الْأَرْضِ ۚ كَذَٰلِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ (17)
خدا از آسمان آبي نازل کرد که در هر درّه و رودي به اندازه گنجايش و وسعتش [سيلابي] جاري شد، سپس سيلاب، کفي پُف کرده را به روي خود حمل کرد، و نيز از فلزاتي که براي به دست آوردن زينت و زيور يا کالا و متاع، آتش بر آن مي افروزند، کفي پُف کرده مانند سيلاب بر مي آيد؛ اين گونه خدا حق و باطل را [به امور محسوس] مَثَل مي زند. اما آن کفِ [روي سيل و روي فلز گداخته در حالي که کناري رفته] به حالتي متلاشي شده از ميان مي رود، و اما آنچه [چون آب و فلز خالص] به مردم سود مي رساند، در زمين مي ماند. خدا مَثَل ها را اين گونه بيان مي کند [تا مردم در همه امور حق را از باطل بشناسند.] (17)
لِلَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمُ الْحُسْنَىٰ ۚ وَالَّذِينَ لَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُ لَوْ أَنَّ لَهُمْ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا وَمِثْلَهُ مَعَهُ لَافْتَدَوْا بِهِ ۚ أُولَٰئِكَ لَهُمْ سُوءُ الْحِسَابِ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۖ وَبِئْسَ الْمِهَادُ (18)
براي آنان که دعوت پروردگارشان را اجابت کردند، بهترين سرانجام است؛ و آنان که دعوت او را پاسخ نگفتند، اگر مالک دو برابر همه آنچه روي زمين است باشند، بي ترديد آن را براي رهايي خود از عذاب خواهند داد؛ آنان را حساب سختي است، و جايگاهشان دوزخ است، و دوزخ بد بستري است. (18)
صفحه آخرصفحه بعدصفحه 251صفحه قبلصفحه اول
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده)


انتخاب ترجمهانتخاب سورهبرو به صفحه 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی