| سوره 16 | سوره مبارکه النحل | صفحه 280 |
|
| ۞ يَوْمَ تَأْتِي كُلُّ نَفْسٍ تُجَادِلُ عَنْ نَفْسِهَا وَتُوَفَّىٰ كُلُّ نَفْسٍ مَا عَمِلَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (111) |
| [ياد کن] روزي را که هر کس [به پيشگاه حق] مي آيد [براي مصون ماندنش از عذاب] از خود دفاع مي کند و هر کس هر عملي انجام داده است [همه آن] به طور کامل به او داده مي شود و مورد ستم قرار نخواهند گرفت. (111) |
| وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا قَرْيَةً كَانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً يَأْتِيهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِنْ كُلِّ مَكَانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذَاقَهَا اللَّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَالْخَوْفِ بِمَا كَانُوا يَصْنَعُونَ (112) |
| و خدا [براي پندآموزي به ناسپاسان] مَثَلي زده است: شهري را که امنيت و آسايش داشت و رزق و روزيِ [مردمش] به فراواني از همه جا برايش مي آمد، پس نعمت خدا را ناسپاسي کردند، در نتيجه خدا به کيفر اعمالي که همواره مرتکب مي شدند، بلاي گرسنگي و ترس فراگير را به آنان چشانيد. (112) |
| وَلَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْهُمْ فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ وَهُمْ ظَالِمُونَ (113) |
| و همانا پيامبري از خود آنان براي [هدايت] شان آمد، ولي او را تکذيب کردند، پس عذاب [خدا] آنان را در حالي که ستمکار بودند، فراگرفت. (113) |
| فَكُلُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ حَلَالًا طَيِّبًا وَاشْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ (114) |
| از نعمت هايي که خدا روزي شما کرده است، حلال وپاکيزه بخوريد، و نعمت خدا را سپاس گزاريد، اگر تنها خدا را مي پرستيد. (114) |
| إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَالدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنْزِيرِ وَمَا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ ۖ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (115) |
| خدا فقط مردار وخون و گوشت خوک و آنچه را با نام غير خدا ذبح کرده اند، بر شما حرام کرده است؛ پس کسي که [براي نجات جانش از خطر، به خوردن آنها] ناچار شود در حالي که خواهان لذت نباشد و از حد لازم تجاوز نکند [گناهي بر او نيست] يقيناً خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (115) |
| وَلَا تَقُولُوا لِمَا تَصِفُ أَلْسِنَتُكُمُ الْكَذِبَ هَٰذَا حَلَالٌ وَهَٰذَا حَرَامٌ لِتَفْتَرُوا عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ ۚ إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ لَا يُفْلِحُونَ (116) |
| و به سبب دروغي که زبانتان گوياي به آن است، نگوييد: اين حلال است و اين حرام، تا به دروغ به خدا افترا بزنيد [که اين حلال و حرام حکم خداست]؛ مسلماً کساني که به خدا دروغ مي بندند، رستگار نخواهند شد. (116) |
| مَتَاعٌ قَلِيلٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (117) |
| [با اين کارهاي زشت] بهره و برخورداري اندکي [در زندگي دنيا دارند] و براي آنان [در قيامت] عذابي دردناک است. (117) |
| وَعَلَى الَّذِينَ هَادُوا حَرَّمْنَا مَا قَصَصْنَا عَلَيْكَ مِنْ قَبْلُ ۖ وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَٰكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (118) |
| و آنچه را پيش از اين براي تو شرح داديم، بر يهود حرام کرديم، ما به آنان ستم نورزيديم، بلکه آنان خودشان به خود ستم مي کردند. (118) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |