سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 283 |
|
عَسَىٰ رَبُّكُمْ أَنْ يَرْحَمَكُمْ ۚ وَإِنْ عُدْتُمْ عُدْنَا ۘ وَجَعَلْنَا جَهَنَّمَ لِلْكَافِرِينَ حَصِيرًا (8) |
اميد است که پروردگارتان [در صورتي که توبه کنيد] به شما رحم کند و اگر به طغيان و فساد برگرديد، ما هم [به کيفر شديد و عذاب سخت] بازگرديم، و دوزخ را براي کافران، زنداني تنگ قرار داديم. (8) |
إِنَّ هَٰذَا الْقُرْآنَ يَهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ وَيُبَشِّرُ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا كَبِيرًا (9) |
بي ترديد اين قرآن به استوارترين آيين هدايت مي کند، و به مؤمناني که کارهاي شايسته انجام مي دهند، مژده مي دهد که براي آنان پاداشي بزرگ است. (9) |
وَأَنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا (10) |
و براي آنان که به قيامت ايمان نمي آورند، عذابي دردناک آماده کرده ايم. (10) |
وَيَدْعُ الْإِنْسَانُ بِالشَّرِّ دُعَاءَهُ بِالْخَيْرِ ۖ وَكَانَ الْإِنْسَانُ عَجُولًا (11) |
و انسان به همان صورت که نيکي ها را مي طلبد [بدون توجه به عواقب امور و به سبب جهل به مصالح و مفاسد خويش، گزند و آسيب و] بدي ها را مي طلبد و انسان بسيار شتاب زده و عجول است. (11) |
وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ آيَتَيْنِ ۖ فَمَحَوْنَا آيَةَ اللَّيْلِ وَجَعَلْنَا آيَةَ النَّهَارِ مُبْصِرَةً لِتَبْتَغُوا فَضْلًا مِنْ رَبِّكُمْ وَلِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِينَ وَالْحِسَابَ ۚ وَكُلَّ شَيْءٍ فَصَّلْنَاهُ تَفْصِيلًا (12) |
ما شب و روز را دو نشانه [قدرت و حکمت خود] قرار داديم؛ پس شب را بي نور نموديم و روز را روشن ساختيم، تا [در آن] روزي و رزقي را از پروردگارتان بطلبيد و براي اينکه شماره سال ها و حساب [اوقات و زمان ها] را بدانيد، و هر چيزي را [که نسبت به دنيا و دينتان و تربيت و کمالتان نيازمند به آن هستيد] به روشني و به طور کامل بيان کرديم. (12) |
وَكُلَّ إِنْسَانٍ أَلْزَمْنَاهُ طَائِرَهُ فِي عُنُقِهِ ۖ وَنُخْرِجُ لَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ كِتَابًا يَلْقَاهُ مَنْشُورًا (13) |
و عمل هر انساني را براي هميشه ملازم او نموده ايم، و روز قيامت نوشته اي را [که کتاب عمل اوست] براي او بيرون مي آوريم که آن را پيش رويش گشوده مي بيند. (13) |
اقْرَأْ كِتَابَكَ كَفَىٰ بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيبًا (14) |
[به او مي گويند:] کتاب خود را بخوان، کافي است که امروز خودت بر خود حسابگر باشي. (14) |
مَنِ اهْتَدَىٰ فَإِنَّمَا يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا ۚ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۗ وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّىٰ نَبْعَثَ رَسُولًا (15) |
هر کس هدايت يافت، فقط به سود خودش هدايت مي يابد و هر کس گمراه شد، فقط به زيان خودش گمراه مي شود. و هيچ بردارنده بار گناهي بار گناه ديگري را به دوش خود بر نمي دارد؛ و ما بدون اينکه پيامبري را [براي هدايت واتمام حجت به سوي مردم] بفرستيم، عذاب کننده [آنان] نبوديم. (15) |
وَإِذَا أَرَدْنَا أَنْ نُهْلِكَ قَرْيَةً أَمَرْنَا مُتْرَفِيهَا فَفَسَقُوا فِيهَا فَحَقَّ عَلَيْهَا الْقَوْلُ فَدَمَّرْنَاهَا تَدْمِيرًا (16) |
هنگامي که بخواهيم شهر و دياري را نابود کنيم، مرفّهين و خوش گذران هايش را [به وسيله وحي به طاعت، بندگي و دوري از گناه] فرمان مي دهيم، چون [سرپيچي کنند و] در آن شهر به فسق و فجور روي آورند، عذاب بر آنان لازم و حتم مي شود، پس آنان را به شدت درهم مي کوبيم [و بنيادشان را از ريشه بر کنيم.] (16) |
وَكَمْ أَهْلَكْنَا مِنَ الْقُرُونِ مِنْ بَعْدِ نُوحٍ ۗ وَكَفَىٰ بِرَبِّكَ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا (17) |
و بسياري از ملت هاي پس از نوح را [بر پايه همين روش به سبب فسق و فجورشان] نابود کرديم، و [براي نابود کردن اين گونه ملت ها] کافي است که پروردگارت به گناهان بندگانش آگاه و بينا باشد. (17) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |