| سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 285 |
|
| وَإِمَّا تُعْرِضَنَّ عَنْهُمُ ابْتِغَاءَ رَحْمَةٍ مِنْ رَبِّكَ تَرْجُوهَا فَقُلْ لَهُمْ قَوْلًا مَيْسُورًا (28) |
| و اگر [به خاطر تهيدستي و فقر] بايد از آنان [که به پرداخت حقّشان سفارش شدي] روي بگرداني [و اين روي گرداني] براي طلب رزقي است که از سوي پروردگارت رسيدن به آن را اميد داري؛ پس با آنان [تا رسيدن رزق خدا] سخني نرم و اميدوار کننده بگو. (28) |
| وَلَا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلَىٰ عُنُقِكَ وَلَا تَبْسُطْهَا كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَحْسُورًا (29) |
| و دستت را بخيلانه بسته مدار [که از انفاق در راه خدا باز ماني] و به طور کامل هم [در انفاق] دست و دل باز مباش [که چيزي براي معاش خودت باقي نماند] که در نهايت [نزد شايستگان] نکوهيده [و در زندگي خود] درمانده گردي. (29) |
| إِنَّ رَبَّكَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ ۚ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا (30) |
| يقيناً پروردگارت رزق را براي هر که بخواهد وسعت مي دهد، و [براي هر که بخواهد] تنگ مي گيرد؛ زيرا او به [مصلحت] بندگانش آگاه و بيناست. (30) |
| وَلَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلَاقٍ ۖ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَإِيَّاكُمْ ۚ إِنَّ قَتْلَهُمْ كَانَ خِطْئًا كَبِيرًا (31) |
| فرزندانتان را از بيم تنگدستي نکشيد؛ ما به آنان و شما روزي مي دهيم، يقيناً کشتن آنان گناهي بزرگ است. (31) |
| وَلَا تَقْرَبُوا الزِّنَا ۖ إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَسَاءَ سَبِيلًا (32) |
| و نزديک زنا نشويد که کاري بسيار زشت و راهي بد است. (32) |
| وَلَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ ۗ وَمَنْ قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلَا يُسْرِفْ فِي الْقَتْلِ ۖ إِنَّهُ كَانَ مَنْصُورًا (33) |
| و کسي را که خدا کشتنش را حرام کرده [و به جانش حرمت نهاده] جز به حق نکشيد، و هر کس مظلوم [و به ناحق] کشته شود، براي وارثش تسلّطي بر قاتل [جهت خونخواهي، ديه و عفو] قرار داده ايم، پس وارث مقتول نبايد در کشتن زياده روي کند؛ زيرا او [با قوانين صحيح و درستي چون ديه و قصاص] مورد حمايت قرار گرفته است. (33) |
| وَلَا تَقْرَبُوا مَالَ الْيَتِيمِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّىٰ يَبْلُغَ أَشُدَّهُ ۚ وَأَوْفُوا بِالْعَهْدِ ۖ إِنَّ الْعَهْدَ كَانَ مَسْئُولًا (34) |
| و به مال يتيم تا زماني که به سنّ بلوغ و رشدش برسد، جز به بهترين شيوه نزديک نشويد؛ و به عهد و پيمان وفا کنيد، زيرا [روز قيامت] درباره پيمان بازخواست خواهد شد. (34) |
| وَأَوْفُوا الْكَيْلَ إِذَا كِلْتُمْ وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ ۚ ذَٰلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا (35) |
| و هنگامي که [جنسي را] پيمانه مي کنيد، پيمانه را کامل بدهيد، و [اجناس قابل وزن را] با ترازوي درست و صحيح وزن کنيد، اين براي شما بهتر و فرجامش نيکوتر است. (35) |
| وَلَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۚ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَٰئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا (36) |
| و از چيزي که به آن علم نداري [بلکه برگرفته از شنيده ها، ساده نگري ها، خيالات و اوهام است] پيروي مکن؛ زيرا گوش و چشم و دل [که ابزار علم و شناخت واقعي اند] موردِ بازخواست اند. (36) |
| وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا ۖ إِنَّكَ لَنْ تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَلَنْ تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا (37) |
| و در زمين، با تکبّر و سرمستي راه مرو که تو هرگز نمي تواني [با قدم هايت] زمين را بشکافي، و هرگز در بلندي قامت نمي تواني به کوه ها برسي. (37) |
| كُلُّ ذَٰلِكَ كَانَ سَيِّئُهُ عِنْدَ رَبِّكَ مَكْرُوهًا (38) |
| همه اين دستورات و فرمان هايي که [در آيات گذشته بيان شد، سرپيچي از آنها] گناهش نزد پروردگارت ناپسند است. (38) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |