| سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 293 |
|
| وَبِالْحَقِّ أَنْزَلْنَاهُ وَبِالْحَقِّ نَزَلَ ۗ وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَنَذِيرًا (105) |
| و قرآن را به حق نازل کرديم و به حق نازل شد، و تو را جز مژده رسان و بيم دهنده نفرستاديم. (105) |
| وَقُرْآنًا فَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلَىٰ مُكْثٍ وَنَزَّلْنَاهُ تَنْزِيلًا (106) |
| و قرآن را [جدا جدا و] بخش بخش قرار داديم تا آن را با درنگ و تأمل بر مردم بخواني و آن را به تدريج [برپايه حوادث، پيش آمدها و نيازها] نازل کرديم. (106) |
| قُلْ آمِنُوا بِهِ أَوْ لَا تُؤْمِنُوا ۚ إِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهِ إِذَا يُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ يَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ سُجَّدًا (107) |
| بگو: به آن ايمان بياوريد يا نياوريد [براي آن يکسان است]، همانا کساني که پيش از [نزول] آن معرفت و دانش يافته اند، زماني که بر آنان مي خوانند، سجده کنان به رو در مي افتند. (107) |
| وَيَقُولُونَ سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنْ كَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولًا (108) |
| و مي گويند: منزّه و پاک است پروردگارمان بي ترديد وعده پروردگارمان [به پاداش مؤمنان و کيفر مجرمان] قطعاً انجام شدني است. (108) |
| وَيَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ يَبْكُونَ وَيَزِيدُهُمْ خُشُوعًا ۩ (109) |
| و گريه کنان به رو در مي افتند و [شنيدن قرآن] بر فروتني و خشوعشان مي افزايد. (109) |
| قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَٰنَ ۖ أَيًّا مَا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ۚ وَلَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَيْنَ ذَٰلِكَ سَبِيلًا (110) |
| بگو: خدا را بخوانيد يا رحمان را بخوانيد، هر کدام را بخوانيد [ذات يکتاي او را خوانده ايد] نيکوترين نام ها [که اين دو نام هم از آنهاست] فقط ويژه اوست. و نماز خود را با صداي بلند و نيز با صداي آهسته مخوان و ميان اين دو [صدا] راهي ميانه بجوي. (110) |
| وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ ۖ وَكَبِّرْهُ تَكْبِيرًا (111) |
| و بگو: همه ستايش ها ويژه خداست که نه فرزندي گرفته و نه در فرمانروايي شريکي دارد و نه او را به سبب ناتواني و ذلت يار و ياوري است. و او را بسيار بزرگ شمار. (111) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَىٰ عَبْدِهِ الْكِتَابَ وَلَمْ يَجْعَلْ لَهُ عِوَجًا ۜ (1) |
| همه ستايش ها ويژه خداست که اين کتاب را بر بنده اش نازل کرد و براي آن هيچ گونه انحراف و کژي قرار نداد. (1) |
| قَيِّمًا لِيُنْذِرَ بَأْسًا شَدِيدًا مِنْ لَدُنْهُ وَيُبَشِّرَ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا حَسَنًا (2) |
| [کتابي] است درست و استوار [و برپادارنده مصالح حيات انسان] تا از سوي خود [ستمکاران را] به عذابي سخت بيم دهد، و مؤمناني را که کارهاي شايسته انجام مي دهند، مژده دهد که براي آنان پاداشي نيکوست. (2) |
| مَاكِثِينَ فِيهِ أَبَدًا (3) |
| که در آن پاداش نيکو، جاودانه ماندگارند. (3) |
| وَيُنْذِرَ الَّذِينَ قَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَدًا (4) |
| و [نيز] کساني را که گفتند: خدا [براي خود] فرزندي گرفته است، [به آتش دوزخ] بيم دهد. (4) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |