| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 32 |
|
| ۞ وَاذْكُرُوا اللَّهَ فِي أَيَّامٍ مَعْدُودَاتٍ ۚ فَمَنْ تَعَجَّلَ فِي يَوْمَيْنِ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ وَمَنْ تَأَخَّرَ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ ۚ لِمَنِ اتَّقَىٰ ۗ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (203) |
| و خدا را در روزهاي معلوم و معيني [که يازدهم، دوازدهم و سيزدهم ماه ذوالحجه ايام وقوف در مني است] ياد کنيد. پس هر که در دو روز [واجبات مني را انجام دهد و به کوچ کردن از آن] شتاب ورزد، گناهي بر او نيست، و هر که [تا روز سوم] تأخير کند، بر او هم گناهي نيست، [اختيار کردن وقوف در مني چه در دو روز، چه در سه روز] براي کسي است که [از محرمات احرام] پرهيز کرده است. و از خدا پروا کنيد و بدانيد که يقيناً همه شما به سوي او محشور خواهيد شد. (203) |
| وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيُشْهِدُ اللَّهَ عَلَىٰ مَا فِي قَلْبِهِ وَهُوَ أَلَدُّ الْخِصَامِ (204) |
| و از مردم کسي است که گفتارش در زندگي دنيا تو را خوش آيد، و [براي اينکه چنين وانمود کند که زبانش با دلش يکي است] خدا را بر آنچه در دل دارد شاهد مي گيرد، در حالي که سرسخت ترين دشمنان است. (204) |
| وَإِذَا تَوَلَّىٰ سَعَىٰ فِي الْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيهَا وَيُهْلِكَ الْحَرْثَ وَالنَّسْلَ ۗ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الْفَسَادَ (205) |
| و هنگامي که [چنين دشمن سرسختي] قدرت و حکومتي يابد، مي کوشد که در زمين فساد و تباهي به بار آورد، و زراعت و نسل را نابود کند؛ و خدا فساد و تباهي را دوست ندارد. (205) |
| وَإِذَا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللَّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ ۚ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ ۚ وَلَبِئْسَ الْمِهَادُ (206) |
| و چون به او گويند: از خدا پروا کن، غرور و سرسختي و تعصّب و لجاجت، او را به گناه وا مي دارد؛ پس دوزخ او را بس است، و يقيناً بد جايگاهي است. (206) |
| وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ (207) |
| و از مردم کسي است که جانش را براي خشنودي خدا مي فروشد [مانند اميرالمؤمنين (عليه السلام)] و خدا به بندگان مهربان است. (207) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِي السِّلْمِ كَافَّةً وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ ۚ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ (208) |
| اي اهل ايمان! همگي در عرصه تسليم و فرمان بري [از خدا] در آييد، و از گام هاي شيطان پيروي نکنيد، که او نسبت به شما دشمني آشکار است. (208) |
| فَإِنْ زَلَلْتُمْ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْكُمُ الْبَيِّنَاتُ فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (209) |
| پس اگر بعد از آنکه دلايل و نشانه هاي روشن براي شما آمد، لغزيديد [و به شرک و کفر روي کرديد] نهايتاً بدانيد که خدا [در انتقام از شما] تواناي شکست ناپذير و حکيم است. (209) |
| هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا أَنْ يَأْتِيَهُمُ اللَّهُ فِي ظُلَلٍ مِنَ الْغَمَامِ وَالْمَلَائِكَةُ وَقُضِيَ الْأَمْرُ ۚ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ (210) |
| آيا [اهل لغزش و پيروان شيطان] جز اين را انتظار دارند که [عذاب] خدا و فرشتگان [مأمور عذاب] در سايبان هايي از ابر به سوي آنان آيند و کار نابودي آنان تمام شود؟ و همه کارها به سوي خدا بازگردانده مي شود. (210) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |