سوره 21 | سوره مبارکه الانبياء | صفحه 322 |
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ مُعْرِضُونَ (1) |
مردم را [هنگام] حسابرسي [آنچه در مدت عمرشان انجام داده اند] نزديک شده در حالي که آنان با [فرو افتادن] در غفلت [از دلايل اثبات کننده معاد] روي گردانند. (1) |
مَا يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنْ رَبِّهِمْ مُحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ يَلْعَبُونَ (2) |
هيچ يادآوري و پند تازه اي از سوي پروردگارشان براي آنان نمي آيد مگر آنکه آن را مي شنوند و در حالي که سرگرم بازي هستند [آن را مسخره مي کنند.] (2) |
لَاهِيَةً قُلُوبُهُمْ ۗ وَأَسَرُّوا النَّجْوَى الَّذِينَ ظَلَمُوا هَلْ هَٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ ۖ أَفَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَأَنْتُمْ تُبْصِرُونَ (3) |
دل هايشان [به امور مادي، خوشگذراني و معصيت] مشغول است؛ و آنان که ستم پيشه اند رازگويي خود را پنهان داشتند [و گفتند:] آيا اين پيامبر جز اين است که بشري مانند شماست؟ آيا شما با چشم باز وشناخت وآگاهي به سوي سِحر مي رويد؟! (3) |
قَالَ رَبِّي يَعْلَمُ الْقَوْلَ فِي السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (4) |
[پيامبر به آنان] گفت: [رازگويي خود را پنهان نکنيد، زيرا] پروردگارم هر سخني را در آسمان و زمين مي داند، و او شنوا و داناست. (4) |
بَلْ قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلَامٍ بَلِ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْيَأْتِنَا بِآيَةٍ كَمَا أُرْسِلَ الْأَوَّلُونَ (5) |
[مشرکان] گفتند: [نه، قرآنْ سحر نيست] بلکه خواب هايي آشفته و پريشان است، [نه] بلکه آن را به دروغ بربافته، [نه] بلکه او شاعرِ [خيال پردازي] است، [اگر فرستاده خداست] بايد براي ما معجزه اي بياورد مانند معجزه هايي که پيامبران گذشته را [با آنها] فرستادند. (5) |
مَا آمَنَتْ قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا ۖ أَفَهُمْ يُؤْمِنُونَ (6) |
پيش از آنان [اهل] هيچ شهري که آن را نابود کرديم [با ديدن معجزه] ايمان نياوردند؛ پس آيا اينان ايمان مي آورند؟! (6) |
وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ إِلَّا رِجَالًا نُوحِي إِلَيْهِمْ ۖ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (7) |
و پيش از تو [براي هدايت مردم] نفرستاديم مگر مرداني را که به آنان وحي مي نموديم. اگر نمي دانيد از دانايان [به کتاب هاي آسماني و آگاهان به اخبار پيشينيان] بپرسيد [که همه پيامبران از جنس خود بشر بودند، نه فرشته] (7) |
وَمَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَدًا لَا يَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَمَا كَانُوا خَالِدِينَ (8) |
و آنان را جسدهايي که غذا نخورند قرار نداديم، و جاويدان هم نبودند [که از دنيا نروند.] (8) |
ثُمَّ صَدَقْنَاهُمُ الْوَعْدَ فَأَنْجَيْنَاهُمْ وَمَنْ نَشَاءُ وَأَهْلَكْنَا الْمُسْرِفِينَ (9) |
سپس به وعده اي که به آنان داده بوديم [که شکست براي دشمنان لجوج و پيروزي براي آنان است] وفا کرديم، و آنان و هر که را مي خواستيم، نجات داديم و متجاوزان [از حدود حق] را هلاک کرديم. (9) |
لَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابًا فِيهِ ذِكْرُكُمْ ۖ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (10) |
بي ترديد کتابي به سوي شما نازل کرديم که مايه [شرف، بزرگواري، رشد و سعادت] شما در آن است؛ آيا نمي انديشيد. (10) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |