| سوره 24 | سوره مبارکه النور | صفحه 354 |
|
| وَأَنْكِحُوا الْأَيَامَىٰ مِنْكُمْ وَالصَّالِحِينَ مِنْ عِبَادِكُمْ وَإِمَائِكُمْ ۚ إِنْ يَكُونُوا فُقَرَاءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ ۗ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ (32) |
| [مردان و زنان] بي همسرتان و غلامان و کنيزان شايسته خود را همسر دهيد؛ اگر تهيدست اند، خدا آنان را از فضل خود بي نياز مي کند؛ و خدا بسيار عطا کننده و داناست. (32) |
| وَلْيَسْتَعْفِفِ الَّذِينَ لَا يَجِدُونَ نِكَاحًا حَتَّىٰ يُغْنِيَهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ ۗ وَالَّذِينَ يَبْتَغُونَ الْكِتَابَ مِمَّا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ فَكَاتِبُوهُمْ إِنْ عَلِمْتُمْ فِيهِمْ خَيْرًا ۖ وَآتُوهُمْ مِنْ مَالِ اللَّهِ الَّذِي آتَاكُمْ ۚ وَلَا تُكْرِهُوا فَتَيَاتِكُمْ عَلَى الْبِغَاءِ إِنْ أَرَدْنَ تَحَصُّنًا لِتَبْتَغُوا عَرَضَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۚ وَمَنْ يُكْرِهْهُنَّ فَإِنَّ اللَّهَ مِنْ بَعْدِ إِكْرَاهِهِنَّ غَفُورٌ رَحِيمٌ (33) |
| و کساني که [وسيله] ازدواجي نمي يابند بايد پاکدامني پيشه کنند تا خدا آنان را از فضل خود توانگرشان سازد. و کساني از بردگانتان که درخواست نوشتن قرارداد [براي فعاليت اقتصادي و پرداخت مبلغي به مالک خود براي آزاد شدن] دارند، اگر در آنان [براي عقد اين قرارداد] شايستگي سراغ داريد با آنان قرارداد ببنديد، و چيزي از مال خدا را که به شما عطا کرده است به آنان بدهيد، و کنيزان خود را که مي خواهند پاکدامن باشند، براي به دست آوردن متاع ناچيز و زودگذر زندگي دنيا به زنا وادار مکنيد، و هر که آنان را وادار [به زنا] کند، به يقين خدا پس از مجبور شدنشان [نسبت به آنان] بسيار آمرزنده و مهربان است. (33) |
| وَلَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَيْكُمْ آيَاتٍ مُبَيِّنَاتٍ وَمَثَلًا مِنَ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ وَمَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِينَ (34) |
| و بي ترديد آياتي روشن و سرگذشتي از آنان که پيش از شما درگذشتند و پندي براي پرهيزکاران به سوي شما نازل کرديم. (34) |
| ۞ اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ ۖ الْمِصْبَاحُ فِي زُجَاجَةٍ ۖ الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبَارَكَةٍ زَيْتُونَةٍ لَا شَرْقِيَّةٍ وَلَا غَرْبِيَّةٍ يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ ۚ نُورٌ عَلَىٰ نُورٍ ۗ يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَيَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ ۗ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (35) |
| خدا نور آسمان ها و زمين است؛ وصف نورش مانند چراغداني است که در آن، چراغ پر فروغي است، و آن چراغ در ميان قنديل بلوريني است، که آن قنديل بلورين گويي ستاره تاباني است، [و آن چراغ] از [روغن] درخت زيتوني پربرکت که نه شرقي است و نه غربي افروخته مي شود، [و] روغن آن [از پاکي و صافي] نزديک است روشني بدهد گرچه آتشي به آن نرسيده باشد، نوري است بر فراز نوري؛ خدا هر کس را بخواهد به سوي نور خود هدايت مي کند، و خدا براي مردم مثل ها مي زند [تا حقايق را بفهمند] و خدا به همه چيز داناست. (35) |
| فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ (36) |
| [اين نور] در خانه هايي است که خدا اذن داده [شأن و منزلت و قدر و عظمت آنها] رفعت يابند و نامش در آنها ذکر شود، همواره در آن خانه ها صبح و شام او را تسبيح مي گويند. (36) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |