| سوره 25 | سوره مبارکه الفرقان | صفحه 363 |
|
| وَلَا يَأْتُونَكَ بِمَثَلٍ إِلَّا جِئْنَاكَ بِالْحَقِّ وَأَحْسَنَ تَفْسِيرًا (33) |
| و [دشمنان] هيچ وصف و سخن باطلي بر ضد تو نمي آورند، مگر آنکه ما حق را و نيکوترين تفسير را [براي در هم شکستن آن] براي تو مي آوريم. (33) |
| الَّذِينَ يُحْشَرُونَ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ إِلَىٰ جَهَنَّمَ أُولَٰئِكَ شَرٌّ مَكَانًا وَأَضَلُّ سَبِيلًا (34) |
| همانان که [در قيامت] به رو در افتاده به سوي دوزخ محشور مي شوند، آنان بدترين جايگاه را دارند، و گمراه ترين مردم اند. (34) |
| وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَجَعَلْنَا مَعَهُ أَخَاهُ هَارُونَ وَزِيرًا (35) |
| و به راستي به موسي کتاب داديم، و برادرش هارون را همراه او دستيار و کمک قرار داديم. (35) |
| فَقُلْنَا اذْهَبَا إِلَى الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا فَدَمَّرْنَاهُمْ تَدْمِيرًا (36) |
| پس گفتيم: هر دو به سوي گروهي که آيات ما را تکذيب کردند، برويد. [آن گروه در برابر حق لجاجت و تکبّر ورزيدند] در نتيجه آنان را به شدت درهم کوبيده و هلاک کرديم. (36) |
| وَقَوْمَ نُوحٍ لَمَّا كَذَّبُوا الرُّسُلَ أَغْرَقْنَاهُمْ وَجَعَلْنَاهُمْ لِلنَّاسِ آيَةً ۖ وَأَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِينَ عَذَابًا أَلِيمًا (37) |
| و قوم نوح را هنگامي که پيامبران را تکذيب کردند، غرق کرديم، و آنان را براي مردم نشانه اي [عبرت آموز] قرار داديم، و براي ستمکاران عذابي دردناک آماده کرده ايم. (37) |
| وَعَادًا وَثَمُودَ وَأَصْحَابَ الرَّسِّ وَقُرُونًا بَيْنَ ذَٰلِكَ كَثِيرًا (38) |
| و قوم عاد و ثمود و اهل رسّ و اقوام بسياري را [نيز که] در [فاصله] ميان آن [قوم نوح و اهل رسّ بودند، هلاک کرديم.] (38) |
| وَكُلًّا ضَرَبْنَا لَهُ الْأَمْثَالَ ۖ وَكُلًّا تَبَّرْنَا تَتْبِيرًا (39) |
| و براي هر يک [به جهت هدايتشان] سرگذشت هاي عبرت آموز بيان کرديم، و [چون هدايت نيافتند] هر يک را به شدت در هم شکستيم وهلاک کرديم. (39) |
| وَلَقَدْ أَتَوْا عَلَى الْقَرْيَةِ الَّتِي أُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِ ۚ أَفَلَمْ يَكُونُوا يَرَوْنَهَا ۚ بَلْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ نُشُورًا (40) |
| يقيناً مشرکان مکه بر شهري که [محل زندگي قوم لوط بود و] بر آن باران عذاب باريده شد، گذر کرده اند، پس آيا آنجا را نديده اند؟ [چرا! ديده اند] ولي [عبرت نگرفته اند، چون] برانگيخته شدن [مردگان] را [براي رسيدن به پاداش اعمال] اميد و انتظار ندارند. (40) |
| وَإِذَا رَأَوْكَ إِنْ يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا الَّذِي بَعَثَ اللَّهُ رَسُولًا (41) |
| و هنگامي که تو را مي بينند جز به مسخره ات نمي گيرند [و مي گويند:] آيا اين است آنکه خدا او را به پيامبري برانگيخته است؟! (41) |
| إِنْ كَادَ لَيُضِلُّنَا عَنْ آلِهَتِنَا لَوْلَا أَنْ صَبَرْنَا عَلَيْهَا ۚ وَسَوْفَ يَعْلَمُونَ حِينَ يَرَوْنَ الْعَذَابَ مَنْ أَضَلُّ سَبِيلًا (42) |
| اگر ما بر پرستش بتهايمان ايستادگي نمي کرديم، نزديک بود ما را از پرستش آنها منحرف کند. سپس وقتي که عذاب را مي بينند خواهند دانست که چه کسي گمراه تر است. (42) |
| أَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَٰهَهُ هَوَاهُ أَفَأَنْتَ تَكُونُ عَلَيْهِ وَكِيلًا (43) |
| آيا کسي که هواي [نفسش] را معبود خود گرفته ديدي؟ آيا تو مي تواني کارساز ونگهبان او باشي [که او را به ميل خود به راه راست هدايت کني؟] (43) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |