| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 39 |
|
| حَافِظُوا عَلَى الصَّلَوَاتِ وَالصَّلَاةِ الْوُسْطَىٰ وَقُومُوا لِلَّهِ قَانِتِينَ (238) |
| بر همه نمازها و به ويژه نماز ميانه [که بر اساس پاره اي از روايات، نماز ظهر است] محافظت کنيد، و [هنگام عبادت] فروتنانه براي خدا قيام کنيد. (238) |
| فَإِنْ خِفْتُمْ فَرِجَالًا أَوْ رُكْبَانًا ۖ فَإِذَا أَمِنْتُمْ فَاذْكُرُوا اللَّهَ كَمَا عَلَّمَكُمْ مَا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ (239) |
| پس اگر [از دشمن يا حيوانات درنده يا خطر ديگر] ترس داشتيد، [نماز را] پياده يا سواره بخوانيد و هنگامي که امنيت يافتيد، خدا را [با خواندن نماز] ياد کنيد، نمازي که آن را در ضمن ساير برنامه هاي ديني که داناي به آنها نبوديد، به شما آموخت. (239) |
| وَالَّذِينَ يُتَوَفَّوْنَ مِنْكُمْ وَيَذَرُونَ أَزْوَاجًا وَصِيَّةً لِأَزْوَاجِهِمْ مَتَاعًا إِلَى الْحَوْلِ غَيْرَ إِخْرَاجٍ ۚ فَإِنْ خَرَجْنَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِي مَا فَعَلْنَ فِي أَنْفُسِهِنَّ مِنْ مَعْرُوفٍ ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (240) |
| و کساني از شما که مرگشان نزديک مي شود، و همسراني به جا مي گذارند، بايد براي همسرانشان وصيت کنند که آنان را تا يک سال بدون بيرون کردن از خانه از هزينه زندگي بهره مند سازند. پس اگر [به اختيار خود] بيرون رفتند، در آنچه نسبت به خود [از ازدواج يا انتخاب شغل] به طور شايسته و متعارف انجام دهند، بر شما [وارثان ميّت به سبب نپرداختن هزينه زندگي آنان] گناهي نيست؛ و خدا تواناي شکست ناپذير و حکيم است. (240) |
| وَلِلْمُطَلَّقَاتِ مَتَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ ۖ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِينَ (241) |
| و [سزاوار است از سوي شوهران] به طور شايسته و متعارف، کالا و وسايل زندگي به زنان طلاق داده شده پرداخت شود که اين حقّي لازم بر عهده پرهيزکاران است. (241) |
| كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (242) |
| اين گونه خدا آياتش را براي شما بيان مي کند، باشد که بينديشيد. (242) |
| ۞ أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ خَرَجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ وَهُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقَالَ لَهُمُ اللَّهُ مُوتُوا ثُمَّ أَحْيَاهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَشْكُرُونَ (243) |
| آيا به کساني که از ترس مرگ از خانه هاي خود در حالي که هزاران نفر بودند، بيرون آمدند [با ديده عبرت] ننگريستي؟ پس خدا به آنان فرمود: بميريد [و آنان بدون فاصله مردند،] سپس آنان را زنده کرد [تا بدانند رهايي از چنگ مرگ ممکن نيست]. خدا نسبت به مردم داراي فضل و احسان است، ولي بيشتر مردم سپاس نمي گزارند. (243) |
| وَقَاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (244) |
| و در راه خدا پيکار کنيد و بدانيد که يقيناً خدا شنوا و داناست. (244) |
| مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً ۚ وَاللَّهُ يَقْبِضُ وَيَبْسُطُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (245) |
| کيست آنکه به خدا وام نيکو دهد، تا آن را برايش چندين برابر بيفزايد؟ و خداست که [روزي را] تنگ مي گيرد و وسعت مي دهد؛ و [همه شما براي دريافت پاداش] به سوي او بازگردانده مي شويد. (245) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |