| سوره 33 | سوره مبارکه الاحزاب | صفحه 424 |
|
| تَحِيَّتُهُمْ يَوْمَ يَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ ۚ وَأَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا كَرِيمًا (44) |
| درود و تحيّت [خدا] بر آنان، روزي که با [پاداش و مقام قرب] او ديدار مي کنند، سلام است، و [خدا] براي آنان پاداشي نيکو و باارزش آماده کرده است. (44) |
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا (45) |
| اي پيامبر! به راستي ما تو را شاهد [بر امت] و مژده رسان و بيم دهنده فرستاديم. (45) |
| وَدَاعِيًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُنِيرًا (46) |
| و تو را دعوت کننده به سوي خدا به فرمان او و چراغي فروزان [براي هدايت جهانيان] قرار داديم، (46) |
| وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ بِأَنَّ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ فَضْلًا كَبِيرًا (47) |
| و مؤمنان را مژده ده که براي آنان از سوي خدا فضل بزرگي خواهد بود، (47) |
| وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ وَدَعْ أَذَاهُمْ وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا (48) |
| و از کافران و منافقان اطاعت مکن و آزارشان را واگذار و بر خدا توکل کن، و کافي است که خدا نگهبان و کارساز [انسان] باشد، (48) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نَكَحْتُمُ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَكُمْ عَلَيْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَهَا ۖ فَمَتِّعُوهُنَّ وَسَرِّحُوهُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا (49) |
| اي اهل ايمان! هنگامي که زنان مؤمن را به همسري خود درآورديد، آن گاه پيش از آنکه با آنان آميزش کنيد طلاقشان داديد، براي شما بر عهده آنان عدّه اي نيست که آن را بشماريد، پس آنان را [به پرداخت نصف مهريه] بهره مندشان کنيد و به صورت پسنديده اي رهايشان سازيد. (49) |
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَكَ أَزْوَاجَكَ اللَّاتِي آتَيْتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَيْكَ وَبَنَاتِ عَمِّكَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِكَ وَبَنَاتِ خَالِكَ وَبَنَاتِ خَالَاتِكَ اللَّاتِي هَاجَرْنَ مَعَكَ وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَنْ يَسْتَنْكِحَهَا خَالِصَةً لَكَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ۗ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فِي أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ لِكَيْلَا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا (50) |
| اي پيامبر! برايت حلال کرديم آن همسرانت را که مهرشان را داده اي و کنيزاني که خدا غنيمت به تو داده است و دختر عموها و دختر عمه ها و دختر دايي ها و دختر خاله هايت را که با تو مهاجرت نموده اند و زن مؤمني که خود را به پيامبر [مجاني و بدون مهر] هبه کند، اگر پيامبر او را به همسري بخواهد؛ اين حکم ويژه توست نه مؤمنان. يقيناً ما آنچه را در مورد همسران و کنيزانشان بر آنان لازم و مقرّر داشته ايم، مي دانيم؛ [اين گشايش در ازدواج] براي آن است که بر تو سختي و حَرَجي نباشد؛ و خدا همواره بسيار آمرزنده و مهربان است. (50) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |