| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 46 |
|
| وَمَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ نَفَقَةٍ أَوْ نَذَرْتُمْ مِنْ نَذْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُهُ ۗ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنْصَارٍ (270) |
| و هر نفقه اي که انفاق کرديد و هر نذري را که برعهده گرفتيد، يقيناً خدا آن را مي داند، [در نتيجه فرمانبر را پاداش مي دهد و ستمکار به آيات خدا و حقوق مردم را عذاب مي کند] و براي ستمکاران در قيامت ياوري نيست. (270) |
| إِنْ تُبْدُوا الصَّدَقَاتِ فَنِعِمَّا هِيَ ۖ وَإِنْ تُخْفُوهَا وَتُؤْتُوهَا الْفُقَرَاءَ فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ ۚ وَيُكَفِّرُ عَنْكُمْ مِنْ سَيِّئَاتِكُمْ ۗ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (271) |
| اگر صدقه ها را آشکار کنيد، کاري نيکوست، و اگر آنها را پنهان داريد و به تهيدستان دهيد براي شما بهتر است؛ و خدا [به اين سبب] بخشي از گناهانتان را محو مي کند؛ و خدا به آنچه انجام مي دهيد، آگاه است. (271) |
| ۞ لَيْسَ عَلَيْكَ هُدَاهُمْ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ ۗ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَلِأَنْفُسِكُمْ ۚ وَمَا تُنْفِقُونَ إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللَّهِ ۚ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنْتُمْ لَا تُظْلَمُونَ (272) |
| [اي پيامبر!] هدايت آنان [به سوي اخلاص در انفاق و ترک منّت و آزار] بر عهده تو نيست، [وظيفه تو ابلاغ پيام و اتمام حجّت است] بلکه خداست که هر کس را بخواهد هدايت مي کند. [اي اهل ايمان!] و هر مالي را که انفاق کنيد به سود خود شماست، و اين در صورتي است که انفاق نکنيد جز براي طلب خشنودي خدا. و آنچه از مال [باارزش و بي عيب] انفاق کنيد، پاداشش به طور کامل به شما داده مي شود، و مورد ستم قرار نخواهيد گرفت. (272) |
| لِلْفُقَرَاءِ الَّذِينَ أُحْصِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ لَا يَسْتَطِيعُونَ ضَرْبًا فِي الْأَرْضِ يَحْسَبُهُمُ الْجَاهِلُ أَغْنِيَاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسِيمَاهُمْ لَا يَسْأَلُونَ النَّاسَ إِلْحَافًا ۗ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ (273) |
| [صدقاتْ] حقِّ نيازمنداني است که در راه خدا [به سبب جنگ يا طلب دانش يا بيماري يا عوامل ديگر] در مضيقه و تنگنا افتاده اند [و براي فراهم کردن هزينه زندگي] نمي توانند در زمين سفر کنند؛ فرد ناآگاه آنان را از شدت پارسايي وعفّتي که دارند توانگر و بي نياز مي پندارد. [تو اي رسول من!] آنان را از سيمايشان مي شناسي. [آنان] از مردم به اصرار چيزي نمي خواهند. و شما اي اهل ايمان! آنچه از مال [با ارزش و بي عيب] انفاقکنيد، يقيناً خدا به آن داناست. (273) |
| الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ سِرًّا وَعَلَانِيَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (274) |
| کساني که [چون علي بن أبي طالب (عليه السلام)] اموالشان را در شب و روز و پنهان و آشکار انفاق مي کنند، براي آنان نزد پروردگارشان پاداشي شايسته و مناسب است؛ و نه بيمي بر آنان است و نه اندوهگين مي شوند. (274) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |