| سوره 39 | سوره مبارکه الزمر | صفحه 464 |
|
| وَبَدَا لَهُمْ سَيِّئَاتُ مَا كَسَبُوا وَحَاقَ بِهِمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (48) |
| و زشتي هاي آنچه را که مرتکب شده اند براي آنان پديدار مي گردد، و آنچه [از عذاب هايي] که مسخره مي کردند، آنان را احاطه خواهد کرد. (48) |
| فَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَانَ ضُرٌّ دَعَانَا ثُمَّ إِذَا خَوَّلْنَاهُ نِعْمَةً مِنَّا قَالَ إِنَّمَا أُوتِيتُهُ عَلَىٰ عِلْمٍ ۚ بَلْ هِيَ فِتْنَةٌ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (49) |
| پس چون انسان را آسيبي رسد، ما را [براي برطرف کردنش] بخواند، سپس هنگامي که [براي برطرف شدن آسيب] از سوي خود نعمتي به او مي دهيم، مي گويد: فقط آن را بر پايه دانش و کارداني خود يافته ام! [چنين نيست که مي پندارد] بلکه آن نعمت آزمايشي است [که آيا به خاطر آن سپاس گزاري مي کند يا به طغيان برمي خيزد؟] ولي بيشتر آنان [به اين واقعيت] معرفت و آگاهي ندارند. (49) |
| قَدْ قَالَهَا الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَمَا أَغْنَىٰ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (50) |
| همين [سخن بيهوده و باطل] را کساني که پيش از آنان بودند، گفتند، ولي آنچه را [از مقام و ثروت همواره] به دست مي آوردند، عذاب و هلاکت را از آنان برطرف نکرد. (50) |
| فَأَصَابَهُمْ سَيِّئَاتُ مَا كَسَبُوا ۚ وَالَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْ هَٰؤُلَاءِ سَيُصِيبُهُمْ سَيِّئَاتُ مَا كَسَبُوا وَمَا هُمْ بِمُعْجِزِينَ (51) |
| پس عذاب هاي آنچه را مرتکب شدند به آنان رسيد، و کساني از اين [مردم مکه] که [به آيات ما] ستم ورزيدند، به زودي عذاب هاي آنچه را که مرتکب شدند به آنان خواهد رسيد؛ و آنان عاجزکننده ما نيستند [تا بتوانند از دسترس قدرت ما بيرون روند.] (51) |
| أَوَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (52) |
| آيا ندانسته اند که خدا رزق و روزي را براي هر که بخواهد وسعت مي دهد يا تنگ مي گيرد؟ بي ترديد در اين [اندازه گيري] براي مردمي که ايمان دارند، نشانه هايي [از حکمت و مصلحت خدا] ست. (52) |
| ۞ قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (53) |
| بگو: اي بندگان من که [با ارتکاب گناه] بر خود زياده روي کرديد! از رحمت خدا نوميد نشويد، يقيناً خدا همه گناهان را مي آمرزد؛ زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است؛ (53) |
| وَأَنِيبُوا إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنْصَرُونَ (54) |
| و به سوي پروردگارتان بازگرديد و تسليم [فرمان ها و احکام] او شويد، پيش از آنکه شما را عذاب آيد آن گاه ياري نشويد. (54) |
| وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنْتُمْ لَا تَشْعُرُونَ (55) |
| و از نيکوترين چيزي که از طرف پروردگارتان به سوي شما نازل شده است پيروي کنيد، پيش از آنکه ناگهان و در حالي که بي خبريد، عذاب به شما رسد؛ (55) |
| أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَا عَلَىٰ مَا فَرَّطْتُ فِي جَنْبِ اللَّهِ وَإِنْ كُنْتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ (56) |
| تا مبادا آنکه کسي بگويد: دريغ و افسوس بر اهمال کاري و تقصيري که درباره خدا کردم، و بي ترديد [نسبت به احکام الهي و آيات ربّاني] از مسخره کنندگان بودم. (56) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |