| سوره 41 | سوره مبارکه فصلت | صفحه 478 |
|
| فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِي يَوْمَيْنِ وَأَوْحَىٰ فِي كُلِّ سَمَاءٍ أَمْرَهَا ۚ وَزَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَحِفْظًا ۚ ذَٰلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ (12) |
| پس آنها را در دو روز به صورت هفت آسمان به انجام رسانيد [و محکم و استوار ساخت]، و در هر آسماني کار آن را وحي کرد، و آسمان دنيا را با چراغ هايي آرايش داديم و [از استراق سمع شيطان ها] حفظ کرديم، اين است اندازه گيري تواناي شکست ناپذير و دانا. (12) |
| فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنْذَرْتُكُمْ صَاعِقَةً مِثْلَ صَاعِقَةِ عَادٍ وَثَمُودَ (13) |
| اگر روي گرداندند، بگو: من شما را از صاعقه اي [مرگبار] چون صاعقه عاد و ثمود بيم مي دهم. (13) |
| إِذْ جَاءَتْهُمُ الرُّسُلُ مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ ۖ قَالُوا لَوْ شَاءَ رَبُّنَا لَأَنْزَلَ مَلَائِكَةً فَإِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ كَافِرُونَ (14) |
| هنگامي که پيامبران از پيش رو و پشت سرشان به سوي آنان آمدند [و گفتند:] که جز خدا را نپرستيد. گفتند: اگر پروردگار ما مي خواست [که ما مؤمن شويم و او را بپرستيم] فرشتگاني نازل مي کرد [تا دعوتش را به ما ابلاغ کنند]؛ بنابراين ما به آنچه شما به آن فرستاده شده ايد، کافريم. (14) |
| فَأَمَّا عَادٌ فَاسْتَكْبَرُوا فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَقَالُوا مَنْ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً ۖ أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِي خَلَقَهُمْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّةً ۖ وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ (15) |
| اما قوم عاد به ناحق در زمين تکبّر کردند و گفتند: نيرومندتر از ما کيست؟ آيا ندانستند خدايي که آنان را آفريد از آنان نيرومندتر است؟ و [به گمان اينکه نيرومندتر از آنان وجود ندارد] همواره آيات ما را انکار مي کردند. (15) |
| فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا صَرْصَرًا فِي أَيَّامٍ نَحِسَاتٍ لِنُذِيقَهُمْ عَذَابَ الْخِزْيِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَخْزَىٰ ۖ وَهُمْ لَا يُنْصَرُونَ (16) |
| سرانجام تندبادي سخت و سرد در روزهايي شوم بر آنان فرستاديم تا در زندگي دنيا عذاب خواري و رسوايي را به آنان بچشانيم، و بي ترديد عذاب آخرت رسوا کننده تر است و آنان [در آن روز] ياري نخواهند شد. (16) |
| وَأَمَّا ثَمُودُ فَهَدَيْنَاهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمَىٰ عَلَى الْهُدَىٰ فَأَخَذَتْهُمْ صَاعِقَةُ الْعَذَابِ الْهُونِ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (17) |
| و اما ثموديان، پس آنان را هدايت کرديم، ولي آنان کوردلي را بر هدايت ترجيح دادند، پس به کيفر اعمالي که همواره مرتکب مي شدند، بانگ عذاب خوارکننده آنان را فراگرفت؛ (17) |
| وَنَجَّيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ (18) |
| و کساني را که ايمان آورده و همواره پرهيزکاري مي کردند، نجات داديم. (18) |
| وَيَوْمَ يُحْشَرُ أَعْدَاءُ اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ يُوزَعُونَ (19) |
| و [ياد کن] روزي را که دشمنان خدا به سوي آتش گرد آورده مي شوند، پس آنان را از حرکت باز مي دارند [تا گروه هاي ديگر به آنان ملحق شوند.] (19) |
| حَتَّىٰ إِذَا مَا جَاءُوهَا شَهِدَ عَلَيْهِمْ سَمْعُهُمْ وَأَبْصَارُهُمْ وَجُلُودُهُمْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (20) |
| وقتي به آتش مي رسند، گوش و چشم و پوستشان به اعمالي که همواره انجام مي دادند، گواهي مي دهند. (20) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |