| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 49 |
|
| ۞ وَإِنْ كُنْتُمْ عَلَىٰ سَفَرٍ وَلَمْ تَجِدُوا كَاتِبًا فَرِهَانٌ مَقْبُوضَةٌ ۖ فَإِنْ أَمِنَ بَعْضُكُمْ بَعْضًا فَلْيُؤَدِّ الَّذِي اؤْتُمِنَ أَمَانَتَهُ وَلْيَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ ۗ وَلَا تَكْتُمُوا الشَّهَادَةَ ۚ وَمَنْ يَكْتُمْهَا فَإِنَّهُ آثِمٌ قَلْبُهُ ۗ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ (283) |
| و اگر در سفر بوديد و نويسنده اي [براي ثبت سند] نيافتيد، وثيقه هاي دريافت شده [جايگزين سند و شاهد] است. و اگر يکديگر را امين دانستيد [وثيقه لازم نيست] پس بايد کسي که امينش دانسته اند، امانتش را ادا کند. و از خدا پروردگار خود، پروا نمايد و [شما اي شاهدان!] شهادت را پنهان نکنيد و هر که آن را پنهان کند، يقيناً دلش گناهکار است؛ و خدا به آنچه انجام مي دهيد داناست. (283) |
| لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَإِنْ تُبْدُوا مَا فِي أَنْفُسِكُمْ أَوْ تُخْفُوهُ يُحَاسِبْكُمْ بِهِ اللَّهُ ۖ فَيَغْفِرُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ ۗ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (284) |
| آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است، فقط در سيطره مالکيّت و فرمانروايي خداست، و اگر آنچه [از نيّت هاي فاسد و افکار باطل] در دل داريد آشکار کنيد يا پنهان سازيد، خدا شما را به آن محاسبه مي کند؛ پس هر که را بخواهد مي آمرزد، و هر که را بخواهد عذاب مي کند؛ و خدا بر هر کاري تواناست. (284) |
| آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ ۚ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ ۚ وَقَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا ۖ غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ (285) |
| پيامبر به آنچه از پروردگارش به او نازل شده، ايمان آورده، و مؤمنان همگي به خدا و فرشتگان و کتاب ها و پيامبرانش، ايمان آورده اند [و بر اساس ايمان استوارشان گفتند:] ما ميان هيچ يک از پيامبران او فرق نمي گذاريم. و گفتند: شنيديم و اطاعت کرديم، پروردگارا! آمرزشت را خواهانيم و بازگشت [همه] به سوي توست. (285) |
| لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا ۚ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَعَلَيْهَا مَا اكْتَسَبَتْ ۗ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِنْ نَسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا ۚ رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِنَا ۚ رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ ۖ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا ۚ أَنْتَ مَوْلَانَا فَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ (286) |
| خدا هيچ کس را جز به اندازه توانايي اش تکليف نمي کند. هر کس عمل شايسته اي انجام داده، به سود اوست، و هر کس مرتکب کار زشتي شده، به زيان اوست. [مؤمنان گويند:] پروردگارا! اگر فراموش کرديم يا مرتکب اشتباه شديم، ما را مؤاخذه مکن. پروردگارا! تکاليف سنگيني برعهده ما مگذار، چنان که بر عهده کساني که پيش از ما بودند گذاشتي. پروردگارا! و آنچه را به آن تاب و توان نداريم بر ما تحميل مکن؛ و از ما درگذر؛ و ما را بيامرز؛ و بر ما رحم کن؛ تو سرپرست مايي؛ پس ما را بر گروه کافران پيروز فرما. (286) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |