| سوره 49 | سوره مبارکه الحجرات | صفحه 516 |
|
| وَلَوْ أَنَّهُمْ صَبَرُوا حَتَّىٰ تَخْرُجَ إِلَيْهِمْ لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (5) |
| و اگر آنان صبر مي کردند تا به سويشان بيرون آيي، يقيناً براي آنان بهتر بود، و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (5) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ جَاءَكُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنُوا أَنْ تُصِيبُوا قَوْمًا بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَىٰ مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِينَ (6) |
| اي اهل ايمان! اگر فاسقي خبري برايتان آورد، خبرش را بررسي و تحقيق کنيد تا مبادا از روي ناآگاهي، گروهي را آسيب و گزند رسانيد و بر کرده خود پشيمان شويد. (6) |
| وَاعْلَمُوا أَنَّ فِيكُمْ رَسُولَ اللَّهِ ۚ لَوْ يُطِيعُكُمْ فِي كَثِيرٍ مِنَ الْأَمْرِ لَعَنِتُّمْ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمَانَ وَزَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ وَكَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَالْفُسُوقَ وَالْعِصْيَانَ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الرَّاشِدُونَ (7) |
| و بدانيد که پيامبر خدا در ميان شماست [و بر شما واجب است در همه امور از او پيروي کنيد]، اگر او در بسياري از کارها از شما پيروي کند، قطعاً دچار گرفتاري و زحمت مي شويد، ولي خدا ايمان را محبوب شما قرار داد و آن را در دل هايتان بياراست، و کفر و بدکاري و نافرماني را ناخوشايند شما ساخت، اينان [که داراي اين ويژگي ها هستند] هدايت يافته اند. (7) |
| فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَنِعْمَةً ۚ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (8) |
| [اين محبت و ناخوشايندي نسبت به حق و باطل] عطيه و نعمتي از سوي خداست؛ و خدا دانا و حکيم است. (8) |
| وَإِنْ طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا ۖ فَإِنْ بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَى الْأُخْرَىٰ فَقَاتِلُوا الَّتِي تَبْغِي حَتَّىٰ تَفِيءَ إِلَىٰ أَمْرِ اللَّهِ ۚ فَإِنْ فَاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا بِالْعَدْلِ وَأَقْسِطُوا ۖ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ (9) |
| و اگر دو گروه از مؤمنان با يکديگر بجنگند ميان آنها صلح و آشتي برقرار کنيد، و اگر يکي از آن دو گروه بر ديگري تجاوز کند، با آن گروهي که تجاوز مي کند، بجنگيد تا به حکم خدا باز گردد. پس اگر بازگشت، ميانشان به عدالت و انصاف، صلح و آشتي برقرار کنيد؛ و همواره دادگري را پيشه سازيد که خدا دادگران را دوست دارد. (9) |
| إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (10) |
| جز اين نيست که همه مؤمنان با هم برادرند؛ بنابراين [در همه نزاع ها و اختلافات] ميان برادرانتان صلح و آشتي برقرار کنيد، و از خدا پروا نماييد که مورد رحمت قرار گيريد. (10) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسَىٰ أَنْ يَكُونُوا خَيْرًا مِنْهُمْ وَلَا نِسَاءٌ مِنْ نِسَاءٍ عَسَىٰ أَنْ يَكُنَّ خَيْرًا مِنْهُنَّ ۖ وَلَا تَلْمِزُوا أَنْفُسَكُمْ وَلَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ ۖ بِئْسَ الِاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِيمَانِ ۚ وَمَنْ لَمْ يَتُبْ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (11) |
| اي اهل ايمان! نبايد گروهي گروه ديگر را مسخره کنند، شايد مسخره شده ها از مسخره کنندگان بهتر باشند، ونبايد زناني زنان ديگر را [مسخره کنند] شايد مسخره شده ها از مسخره کنندگان بهتر باشند، و از يکديگر عيب جويي نکنيد و با لقب هاي زشت و ناپسند يکديگر را صدا نزنيد؛ بد نشانه و علامتي است اينکه انساني را پس از ايمان آوردنش به لقب زشت علامت گذاري کنند. و کساني که [از اين امور ناهنجار و زشت] توبه نکنند، خود ستمکارند. (11) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |