| سوره 63 | سوره مبارکه المنافقون | صفحه 555 |
|
| وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا يَسْتَغْفِرْ لَكُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُءُوسَهُمْ وَرَأَيْتَهُمْ يَصُدُّونَ وَهُمْ مُسْتَكْبِرُونَ (5) |
| و چون به آنان گويند: بياييد تا پيامبر خدا براي شما آمرزش بخواهد [از روي کبر و غرور] سرهاي خود را بر مي گردانند، و آنان را مي بيني که متکبرانه [از حق،] روي مي گردانند. (5) |
| سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ (6) |
| براي آنان يکسان است چه براي آنان آمرزش بخواهي چه نخواهي، خدا هرگز آنان را نمي آمرزد. مسلماً خدا مردم فاسق را هدايت نمي کند. (6) |
| هُمُ الَّذِينَ يَقُولُونَ لَا تُنْفِقُوا عَلَىٰ مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّىٰ يَنْفَضُّوا ۗ وَلِلَّهِ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَٰكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَفْقَهُونَ (7) |
| فقط آنانند که مي گويند: به کساني که نزد پيامبر خدايند، انفاق مکنيد تا [از پيرامون او] پراکنده شوند. در حالي که خزانه هاي آسمان ها و زمين در سيطره خداست، ولي منافقان نمي فهمند. (7) |
| يَقُولُونَ لَئِنْ رَجَعْنَا إِلَى الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ ۚ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَلَٰكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَعْلَمُونَ (8) |
| مي گويند: اگر به مدينه بازگرديم، مسلماً آنکه عزيزتر است [يعني عبدالله بن ابي سلول، رئيس منافقان] آن را که خوارتر است [يعني پيامبر که هنوز به پندار آنان تمکن لازم را به دست نياورده] از آنجا بيرون مي کند. در حالي که عزت و اقتدار براي خدا و پيامبر او و مؤمنان است، ولي منافقان [به اين حقيقت] معرفت و آگاهي ندارند. (8) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ ۚ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (9) |
| اي مؤمنان! مبادا اموال و فرزندانتان شما را از ياد خدا غافل کنند، و آنان که [به خاطر مال و فرزند از ياد خدا] غافل مي شوند، زيانکارند. (9) |
| وَأَنْفِقُوا مِنْ مَا رَزَقْنَاكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ فَيَقُولَ رَبِّ لَوْلَا أَخَّرْتَنِي إِلَىٰ أَجَلٍ قَرِيبٍ فَأَصَّدَّقَ وَأَكُنْ مِنَ الصَّالِحِينَ (10) |
| و از آنچه روزي شما کرده ايم انفاق کنيد، پيش از آنکه يکي از شما را مرگ در رسد و بگويد: چرا مرا تا مدتي نزديک مهلت ندادي تا صدقه دهم و از شايستگان باشم؟! (10) |
| وَلَنْ يُؤَخِّرَ اللَّهُ نَفْسًا إِذَا جَاءَ أَجَلُهَا ۚ وَاللَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ (11) |
| و هرگز خدا کسي را چون اجلش فرا رسد، مهلت نمي دهد؛ و خدا به اعمالي که انجام مي دهيد، آگاه است. (11) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |