فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> قرآن ترجمه راهنما

قرآن ترجمه راهنما

سوره 77

سوره مبارکه المرسلات

صفحه 581
أَلَمْ نَخْلُقْكُمْ مِنْ مَاءٍ مَهِينٍ (20)
آيا شما را از آبي پست و بي مقدار نيافريديم؟ (20)
فَجَعَلْنَاهُ فِي قَرَارٍ مَكِينٍ (21)
پس آن را در جايگاهي استوار قرار داديم (21)
إِلَىٰ قَدَرٍ مَعْلُومٍ (22)
تا زماني معين؛ (22)
فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ (23)
پس توانا بوديم و چه نيکو تواناييم. (23)
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (24)
واي در آن روز بر تکذيب کنندگان! (24)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ كِفَاتًا (25)
آيا زمين را فراهم آورنده [انسان ها] قرار نداديم؟ (25)
أَحْيَاءً وَأَمْوَاتًا (26)
هم در حال حياتشان و هم زمان مرگشان (26)
وَجَعَلْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَيْنَاكُمْ مَاءً فُرَاتًا (27)
و کوه هاي استوار و بلند در آن قرار داديم و شما را آبي گوارا نوشانديم. (27)
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (28)
واي در آن روز بر تکذيب کنندگان! (28)
انْطَلِقُوا إِلَىٰ مَا كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ (29)
[آن روز به آنان گويند:] به سوي آتشي که همواره آن را تکذيب مي کرديد، برويد؛ (29)
انْطَلِقُوا إِلَىٰ ظِلٍّ ذِي ثَلَاثِ شُعَبٍ (30)
و [نيز] به سوي سايه اي [از دود متراکم و آتش زا] که داراي سه شاخه است، برويد. (30)
لَا ظَلِيلٍ وَلَا يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ (31)
[سايه اي که] نه مانع از حرارت است، و نه از شعله هاي آتش جلوگيري مي کند. (31)
إِنَّهَا تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ (32)
آن آتش، شراره هايي چون ساختمان بلند پرتاب مي کند. (32)
كَأَنَّهُ جِمَالَتٌ صُفْرٌ (33)
گويي آن شراره ها هم چون شتران زرد رنگ هستند. (33)
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (34)
واي در آن روز بر تکذيب کنندگان! (34)
هَٰذَا يَوْمُ لَا يَنْطِقُونَ (35)
اين روزي است که [انسان ها چون موقعيتي نمي بينند براي دفاع از خود] سخن نمي گويند، (35)
وَلَا يُؤْذَنُ لَهُمْ فَيَعْتَذِرُونَ (36)
و به آنان اجازه داده نمي شود که عذرخواهي کنند. (36)
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (37)
واي در آن روز بر تکذيب کنندگان! (37)
هَٰذَا يَوْمُ الْفَصْلِ ۖ جَمَعْنَاكُمْ وَالْأَوَّلِينَ (38)
امروز همان روز داوري است که شما و پيشينيان را در آن جمع کرده ايم. (38)
فَإِنْ كَانَ لَكُمْ كَيْدٌ فَكِيدُونِ (39)
پس اگر [براي فرار از عذاب] چاره و تدبيري داريد، آن را به کار گيريد. (39)
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (40)
واي در آن روز بر تکذيب کنندگان! (40)
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي ظِلَالٍ وَعُيُونٍ (41)
به يقين پرهيزکاران در زير سايه ها و کنار چشمه سارهايند، (41)
وَفَوَاكِهَ مِمَّا يَشْتَهُونَ (42)
و نزد ميوه هايي از آنچه همواره بخواهند. (42)
كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (43)
[به آنان گويند:] به پاداش اعمالي که همواره انجام مي داديد، بخوريد و بياشاميد گوارايتان باد. (43)
إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (44)
ما نيکوکاران را اين گونه پاداش مي دهيم. (44)
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (45)
واي در آن روز بر تکذيب کنندگان! (45)
كُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِيلًا إِنَّكُمْ مُجْرِمُونَ (46)
[شما اي کافران و مشرکان! در اين دنيا] بخوريد و اندک زماني برخوردار شويد که شما گنهکاريد [و بي ترديد به کيفر اعمالتان گرفتار خواهيد شد.] (46)
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (47)
واي در آن روز بر تکذيب کنندگان! (47)
وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ ارْكَعُوا لَا يَرْكَعُونَ (48)
و هنگامي که به آنان گويند: [در برابر خدا] رکوع کنيد، رکوع نمي کنند. (48)
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (49)
واي در آن روز بر تکذيب کنندگان! (49)
فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ (50)
[اگر به قرآن ايمان نياورند] پس به کدام سخن بعد از آن ايمان مي آورند؟ (50)
صفحه آخرصفحه بعدصفحه 581صفحه قبلصفحه اول
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده)


انتخاب ترجمهانتخاب سورهبرو به صفحه 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی