سوره 78 | سوره مبارکه النبا | صفحه 582 |
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ (1) |
درباره چه چيز از يکديگر مي پرسند؟ (1) |
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ (2) |
از آن خبر بزرگ [قيامت کبري] (2) |
الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ (3) |
که همواره درباره آن با يکديگر اختلاف دارند [که واقع مي شود يا نه؟] (3) |
كَلَّا سَيَعْلَمُونَ (4) |
نه چنين است [که مي پندارند] به زودي [به حتمي بودن وقوع آن] آگاه خواهند شد. (4) |
ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ (5) |
باز هم نه چنين است [که مي پندارند] به زودي [به حتمي بودن وقوع آن] آگاه خواهند شد. (5) |
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا (6) |
آيا زمين را بستر آرامش قرار نداديم؟ (6) |
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا (7) |
و کوه ها را ميخ هايي [براي استواري آن؟] (7) |
وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا (8) |
و شما را جفت هايي [به صورت نر و ماده] آفريديم، (8) |
وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا (9) |
و خوابتان را مايه استراحت و آرامش [و تمدّد اعصاب] قرار داديم، (9) |
وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا (10) |
و شب راپوششي (10) |
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا (11) |
و روز را وسيله معاش مقرّر کرديم؛ (11) |
وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا (12) |
و بر فرازتان هفت آسماناستوار بنا نهاديم، (12) |
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا (13) |
و چراغي روشن و حرارت زا پديد آورديم، (13) |
وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا (14) |
و از ابرهاي متراکم و باران زا آبي ريزان نازل کرديم (14) |
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا (15) |
تا به وسيله آن دانه و گياه برويانيم، (15) |
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا (16) |
و باغ هايي از درختان به هم پيچيده و انبوه بيرون آوريم. (16) |
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا (17) |
بي ترديد روز داوري وعده گاه است. (17) |
يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا (18) |
روزي که در صور مي دمند و شما گروه گروه به عرصه محشر مي آييد، (18) |
وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ أَبْوَابًا (19) |
و آسمان گشوده مي شود، پس به صورت درهايي درمي آيد. (19) |
وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا (20) |
و کوه ها را [از جاي خود] روان کنند و سرابي شوند! (20) |
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا (21) |
بي ترديد دوزخ کمين گاه است. (21) |
لِلطَّاغِينَ مَآبًا (22) |
جايگاه بازگشت براي سرکشان و طاغيان است. (22) |
لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا (23) |
روزگاري دراز در آن بمانند. (23) |
لَا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا (24) |
در آنجا نه [آب] خنکي مي چشند و نه آشاميدني [باب طبع] (24) |
إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا (25) |
مگر آب جوشان و چرکاب و خونابه اي [از بدن دوزخيان] (25) |
جَزَاءً وِفَاقًا (26) |
پاداشي است مناسب [اعمالشان.] (26) |
إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا (27) |
اينان بودند که به [روز] حساب اميدي نداشتند، (27) |
وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا (28) |
و آيات ما را به شدت و با همه وجود انکار مي کردند (28) |
وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا (29) |
و [ما] همه چيز را [از خوبي و بدي آنان] برشمرده و در نامه اعمالشان ثبت کرده ايم. (29) |
فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا (30) |
[در قيامت به آنان مي گوييم:] پس بچشيد که هرگز جز عذاب بر شما نيفزاييم. (30) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |