| سوره 3 | سوره مبارکه آلعمران | صفحه 66 |
|
| إِذْ هَمَّتْ طَائِفَتَانِ مِنْكُمْ أَنْ تَفْشَلَا وَاللَّهُ وَلِيُّهُمَا ۗ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (122) |
| [ياد کنيد که] در آن هنگام دو گروه از شما بر آن شدند که سستي و ناتواني نشان دهند [و از جنگ منصرف شده، برگردند]، در حالي که خدا يار و ياورشان بود [لذا از اين قصد شيطاني بازشان داشت] و مؤمنان بايد فقط بر خدا توکل کنند. (122) |
| وَلَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ بِبَدْرٍ وَأَنْتُمْ أَذِلَّةٌ ۖ فَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (123) |
| و بي ترديد خدا در [جنگِ] بدر شما را ياري داد، در حالي که [از نظر ساز و برگ جنگي و شمار نفرات نسبت به دشمن] ناتوان بوديد؛ بنابراين از خدا پروا کنيد، باشد که سپاس گزاري نماييد. (123) |
| إِذْ تَقُولُ لِلْمُؤْمِنِينَ أَلَنْ يَكْفِيَكُمْ أَنْ يُمِدَّكُمْ رَبُّكُمْ بِثَلَاثَةِ آلَافٍ مِنَ الْمَلَائِكَةِ مُنْزَلِينَ (124) |
| آن هنگام که به مؤمنان مي گفتي: آيا شما را بس نيست که پروردگارتان به سه هزار فرشته نازل شده شما را ياري دهد؟ (124) |
| بَلَىٰ ۚ إِنْ تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا وَيَأْتُوكُمْ مِنْ فَوْرِهِمْ هَٰذَا يُمْدِدْكُمْ رَبُّكُمْ بِخَمْسَةِ آلَافٍ مِنَ الْمَلَائِكَةِ مُسَوِّمِينَ (125) |
| آري، اگر شکيبايي ورزيد و پرهيزکاري کنيد و دشمنان در همين لحظه، جوشان و خروشان بر شما بتازند، پروردگارتان شما را با پنج هزار فرشته نشان دار ياري مي دهد. (125) |
| وَمَا جَعَلَهُ اللَّهُ إِلَّا بُشْرَىٰ لَكُمْ وَلِتَطْمَئِنَّ قُلُوبُكُمْ بِهِ ۗ وَمَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ (126) |
| و خدا [وعده ياري و پيروزي] را جز بشارتي براي شما و براي آنکه دل هايتان به آن آرامش يابد، قرار نداد؛ و ياري و نصرت جز از سوي خداي تواناي شکست ناپذير و حکيم نيست. (126) |
| لِيَقْطَعَ طَرَفًا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَوْ يَكْبِتَهُمْ فَيَنْقَلِبُوا خَائِبِينَ (127) |
| تا برخي از کافران را [از ريشه و بن] نابود کند، يا آنان را خوار و ذليل سازد، تا نوميد بازگردند. (127) |
| لَيْسَ لَكَ مِنَ الْأَمْرِ شَيْءٌ أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ أَوْ يُعَذِّبَهُمْ فَإِنَّهُمْ ظَالِمُونَ (128) |
| زمام چيزي از امور [مشرکان و مؤمنانِ فراري از جنگ] در اختيار تو نيست، يا توبه آنان را [به شرط آنکه توبه کنند] مي پذيرد يا عذابشان مي کند؛ زيرا آنان ستمکارند. (128) |
| وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ يَغْفِرُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (129) |
| و آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است، فقط در سيطره مالکيّت و فرمانروايي خداست. هر که را بخواهد مي آمرزد و هر که را بخواهد عذاب مي کند؛ و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (129) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَأْكُلُوا الرِّبَا أَضْعَافًا مُضَاعَفَةً ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (130) |
| اي اهل ايمان! ربا را که سودهاي چند برابر است نخوريد، و از خدا پروا کنيد تا رستگار شويد. (130) |
| وَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِي أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ (131) |
| و از آتشي که براي کافران آماده شده است بپرهيزيد. (131) |
| وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (132) |
| و از خدا و پيامبر فرمان بريد تا مورد رحمت قرار گيريد. (132) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |