| سوره 3 | سوره مبارکه آلعمران | صفحه 73 |
|
| فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَفَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ وَاتَّبَعُوا رِضْوَانَ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَظِيمٍ (174) |
| پس با نعمت و بخششي از سوي خدا [از ميدان جنگ] بازگشتند، در حالي که هيچ گزند و آسيبي به آنان نرسيده بود، و از خشنودي خدا پيروي کردند؛ و خدا داراي فضلي بزرگ است. (174) |
| إِنَّمَا ذَٰلِكُمُ الشَّيْطَانُ يُخَوِّفُ أَوْلِيَاءَهُ فَلَا تَخَافُوهُمْ وَخَافُونِ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (175) |
| در حقيقت اين شيطان است که دوستانش را [با شايعه پراکني و گفتار وحشت زا، از رفتن به جهاد] مي ترساند؛ پس اگر مؤمن هستيد از آنان نترسيد و از من بترسيد. (175) |
| وَلَا يَحْزُنْكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ ۚ إِنَّهُمْ لَنْ يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئًا ۗ يُرِيدُ اللَّهُ أَلَّا يَجْعَلَ لَهُمْ حَظًّا فِي الْآخِرَةِ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (176) |
| و مبادا آنان که در کفر مي شتابند، تو را اندوهگين کنند، آنان هرگز به خدا هيچ زياني نمي رسانند، خدا مي خواهد [به سزاي کفرشان] هيچ بهره اي در آخرت براي آنان قرار ندهد، و براي آنان عذابي بزرگ است. (176) |
| إِنَّ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الْكُفْرَ بِالْإِيمَانِ لَنْ يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئًا وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (177) |
| مسلماً کساني که کفر را به بهاي از دست دادن ايمان خريدند، هرگز به خدا هيچ زياني نمي رسانند، و براي آنان عذابي دردناک است. (177) |
| وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ خَيْرٌ لِأَنْفُسِهِمْ ۚ إِنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدَادُوا إِثْمًا ۚ وَلَهُمْ عَذَابٌ مُهِينٌ (178) |
| و کساني که کافر شدند، گمان نکنند مهلتي که به آنان مي دهيم به سودشان خواهد بود، جز اين نيست که مهلتشان مي دهيم تا بر گناه خود بيفزايند، و براي آنان عذابي خوار کننده است. (178) |
| مَا كَانَ اللَّهُ لِيَذَرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلَىٰ مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ حَتَّىٰ يَمِيزَ الْخَبِيثَ مِنَ الطَّيِّبِ ۗ وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُطْلِعَكُمْ عَلَى الْغَيْبِ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ يَجْتَبِي مِنْ رُسُلِهِ مَنْ يَشَاءُ ۖ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ ۚ وَإِنْ تُؤْمِنُوا وَتَتَّقُوا فَلَكُمْ أَجْرٌ عَظِيمٌ (179) |
| خدا بر آن نيست که مؤمنان را بر اين [وضعي] که شما بر آن قرار داريد [که منافق از مؤمن، و خوب از بد مشخص و معلوم نيست] واگذارد، [بر آن است] تا پليد را از پاک [به سبب آزمايش هاي مختلف] جدا سازد. و خدا بر آن نيست که شما را بر غيب آگاه کند. ولي خدا از ميان فرستادگانش هر کس را بخواهد [براي آگاه کردن به غيب] برمي گزيند، پس به خدا و فرستادگانش ايمان آوريد. و اگر ايمان آوريد و تقوا پيشه کنيد، براي شما پاداشي بزرگ خواهد بود. (179) |
| وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَبْخَلُونَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ هُوَ خَيْرًا لَهُمْ ۖ بَلْ هُوَ شَرٌّ لَهُمْ ۖ سَيُطَوَّقُونَ مَا بَخِلُوا بِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ وَلِلَّهِ مِيرَاثُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (180) |
| و کساني که خدا به آنچه از فضلش به آنان داده بخل مي ورزند، گمان نکنند که آن بخل به سود آنان است، بلکه آن بخل به زيانشان خواهد بود. به زودي آنچه به آن بخل ورزيدند در روز قيامت طوق گردنشان مي شود. و ميراث آسمان ها و زمين فقط در سيطره مالکيّت خداست، و خدا به آنچه انجام مي دهيد، آگاه است. (180) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |