| سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 80 |
|
| وَاللَّاتِي يَأْتِينَ الْفَاحِشَةَ مِنْ نِسَائِكُمْ فَاسْتَشْهِدُوا عَلَيْهِنَّ أَرْبَعَةً مِنْكُمْ ۖ فَإِنْ شَهِدُوا فَأَمْسِكُوهُنَّ فِي الْبُيُوتِ حَتَّىٰ يَتَوَفَّاهُنَّ الْمَوْتُ أَوْ يَجْعَلَ اللَّهُ لَهُنَّ سَبِيلًا (15) |
| و از زنان شما [امتِ اسلام] کساني که مرتکب زنا مي شوند، چهار نفر مرد از خودتان را بر آنان به گواهي بخواهيد؛ پس اگر [به ارتکاب آن] گواهي دادند، آن زشت کاران را در خانه ها [به عنوان حبس ابد] نگاه داريد تا مرگشان فرا رسد، يا خدا [براي نجات] آنان راهي قرار دهد. (15) |
| وَاللَّذَانِ يَأْتِيَانِهَا مِنْكُمْ فَآذُوهُمَا ۖ فَإِنْ تَابَا وَأَصْلَحَا فَأَعْرِضُوا عَنْهُمَا ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ تَوَّابًا رَحِيمًا (16) |
| و از شما [مسلمانان] آن مرد و زني که مرتکب آن [کار زشت] مي شوند [در صورتي که بدون همسر باشند] آنان را [با اجراي حدود خدا] بيازاريد؛ و اگر توبه کنند و [مفاسد خود را] اصلاح نمايند از آنان دست برداريد؛ زيرا خدا همواره بسيار توبه پذير و مهربان است. (16) |
| إِنَّمَا التَّوْبَةُ عَلَى اللَّهِ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ يَتُوبُونَ مِنْ قَرِيبٍ فَأُولَٰئِكَ يَتُوبُ اللَّهُ عَلَيْهِمْ ۗ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا (17) |
| بي ترديد توبه نزد خدا فقط براي کساني است که از روي ناداني مرتکب کار زشت مي شوند، سپس به زودي توبه مي کنند؛ اينانند که خدا توبه آنان را مي پذيرد، و خدا همواره دانا و حکيم است. (17) |
| وَلَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ حَتَّىٰ إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّي تُبْتُ الْآنَ وَلَا الَّذِينَ يَمُوتُونَ وَهُمْ كُفَّارٌ ۚ أُولَٰئِكَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا (18) |
| و براي کساني که پيوسته کارهاي زشت مرتکب مي شوند، تا زماني که مرگ يکي از آنان فرا رسد [و در آن لحظه که تمام فرصت ها از دست رفته] گويد: اکنون توبه کردم. و نيز براي آنان که در حال کفر از دنيا مي روند، توبه نيست. اينانند که عذابي دردناک براي آنان آماده کرده ايم. (18) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَحِلُّ لَكُمْ أَنْ تَرِثُوا النِّسَاءَ كَرْهًا ۖ وَلَا تَعْضُلُوهُنَّ لِتَذْهَبُوا بِبَعْضِ مَا آتَيْتُمُوهُنَّ إِلَّا أَنْ يَأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ ۚ وَعَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۚ فَإِنْ كَرِهْتُمُوهُنَّ فَعَسَىٰ أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئًا وَيَجْعَلَ اللَّهُ فِيهِ خَيْرًا كَثِيرًا (19) |
| اي اهل ايمان! براي شما ارث بردن از زنان در حالي که خوشايند شما نيستند [و فقط به طمع به دست آوردن اموالشان پس از مرگشان با آنان زندگي مي کنيد] حلال نيست. و آنان را در تنگنا و فشار مگذاريد تا بخشي از آنچه را [به عنوان مهريه] به آنان داده ايد پس بگيريد، مگر آنکه کار زشت آشکاري مرتکب شوند. و با آنان به صورتي شايسته و پسنديده رفتار کنيد. و اگر [به علتي] از آنان نفرت داشتيد [باز هم با آنان به صورتي شايسته و پسنديده رفتار کنيد] چه بسا چيزي خوشايند شما نيست و خدا در آن خير فراواني قرار مي دهد. (19) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |