سوره 24 | سوره مبارکه النور | صفحه 350 |
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
سُورَةٌ أَنْزَلْنَاهَا وَفَرَضْنَاهَا وَأَنْزَلْنَا فِيهَا آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (1) |
[اين] سوره اي است که آن را [از اُفق دانش خود] فرود آورديم و [اجراي احکام و معارف آن را] لازم و واجب نموديم و در آن آياتي روشن نازل کرديم، تا متذکّر و هوشيار شويد. (1) |
الزَّانِيَةُ وَالزَّانِي فَاجْلِدُوا كُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا مِائَةَ جَلْدَةٍ ۖ وَلَا تَأْخُذْكُمْ بِهِمَا رَأْفَةٌ فِي دِينِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۖ وَلْيَشْهَدْ عَذَابَهُمَا طَائِفَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (2) |
به زن زناکار و مرد زناکار صد تازيانه بزنيد، و اگر به خدا و روز قيامت ايمان داريد، نبايد شما را در [اجراي] دين خدا درباره آن دو نفر دلسوزي و مهرباني بگيرد، و بايد گروهي از مؤمنان، شاهد مجازات آن دو نفر باشند. (2) |
الزَّانِي لَا يَنْكِحُ إِلَّا زَانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَالزَّانِيَةُ لَا يَنْكِحُهَا إِلَّا زَانٍ أَوْ مُشْرِكٌ ۚ وَحُرِّمَ ذَٰلِكَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ (3) |
مرد زناکار نبايد جز با زن زناکار يا مشرک ازدواج کند، و زن زناکار نبايد جز با مرد زناکار يا مشرک ازدواج نمايد، و اين [ازدواج] بر مؤمنان حرام شده است. (3) |
وَالَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِينَ جَلْدَةً وَلَا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَدًا ۚ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ (4) |
و کساني که زنان عفيفه پاکدامن را به زنا متهم مي کنند، سپس چهار شاهد نمي آورند، پس به آنان هشتاد تازيانه بزنيد، و هرگز شهادتي را از آنان نپذيريد، و اينانند که در حقيقت فاسق اند. (4) |
إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَٰلِكَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (5) |
مگر کساني که بعد از آن توبه کنند و مفاسد خود را اصلاح نمايند که بدون ترديد خدا [نسبت به آنان] بسيار آمرزنده و مهربان است. (5) |
وَالَّذِينَ يَرْمُونَ أَزْوَاجَهُمْ وَلَمْ يَكُنْ لَهُمْ شُهَدَاءُ إِلَّا أَنْفُسُهُمْ فَشَهَادَةُ أَحَدِهِمْ أَرْبَعُ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ ۙ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِينَ (6) |
و کساني که همسران خود را متهم به زنا مي کنند و بر آنان شاهداني جز خودشان نباشد، پس هر کدام از آن شوهران [براي اثبات اتهامش] بايد چهار بار شهادت دهد که سوگند به خدا، او [درباره همسرش] در اين زمينه قطعاً راست مي گويد، (6) |
وَالْخَامِسَةُ أَنَّ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَيْهِ إِنْ كَانَ مِنَ الْكَاذِبِينَ (7) |
و [شهادت] پنجم اين است که [بگويد:] لعنت خدا بر او باد اگر [در اين اتهام بستن] دروغگو باشد؛ (7) |
وَيَدْرَأُ عَنْهَا الْعَذَابَ أَنْ تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ ۙ إِنَّهُ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ (8) |
و مجازات را از آن زني که مورد اتهام قرار گرفته دفع مي کند اينکه چهار بار شهادت دهد که سوگند به خدا، آن مرد دروغگوست، (8) |
وَالْخَامِسَةَ أَنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَيْهَا إِنْ كَانَ مِنَ الصَّادِقِينَ (9) |
و [شهادت] پنجم اين است که [بگويد:] خشم خدا بر او باد اگر [آن مرد در اين اتهام بستن] راستگو باشد. (9) |
وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ حَكِيمٌ (10) |
و اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود، و اينکه خدا بسيار توبه پذير و حکيم است [به کيفرهاي بسيار سختي دچار مي شديد.] (10) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |