فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> قرآن ترجمه راهنما

قرآن ترجمه راهنما

سوره 103

سوره مبارکه العصر

صفحه 601
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
وَالْعَصْرِ (1)
سوگند به عصر [ظهور پيامبر اسلام] (1)
إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ (2)
[که] بي ترديد انسان در زيان کاري بزرگي است؛ (2)
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ (3)
مگر کساني که ايمان آورده و کارهاي شايسته انجام داده اند و يکديگر را به حق توصيه نموده و به شکيبايي سفارش کرده اند. (3)
سوره 104

سوره مبارکه الهمزة

 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ (1)
واي بر هر عيب جوي بدگوي! (1)
الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ (2)
همان که ثروتي فراهم آورده و [پي در پي] آن را شمرد [و ذخيره کرد.] (2)
يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ (3)
گمان مي کند که ثروتش او را جاودانه خواهد کرد. (3)
كَلَّا ۖ لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ (4)
اين چنين نيست، بي ترديد او را در آن شکننده، اندازند؛ (4)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ (5)
و تو چه مي داني آن شکننده چيست؟ (5)
نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ (6)
آتش برافروخته خداست (6)
الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ (7)
[آتشي] که بر دل ها برآيد و چيره شود. (7)
إِنَّهَا عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ (8)
آن آتش بر آنان سربسته است [که هيچ راه گريزي از آن ندارند؛] (8)
فِي عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ (9)
[آتشي] در ستون هايي بلند و کشيده. (9)
سوره 105

سوره مبارکه الفيل

 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحَابِ الْفِيلِ (1)
آيا ندانسته اي که پروردگارت با فيل سواران چه کرد؟ (1)
أَلَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ (2)
آيا نيرنگشان را در تباهي قرار نداد [ونقشه آنان را نقش بر آب نساخت؟!] (2)
وَأَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْرًا أَبَابِيلَ (3)
و بر ضد آنان گروه گروه پرندگاني فرستاد؛ (3)
تَرْمِيهِمْ بِحِجَارَةٍ مِنْ سِجِّيلٍ (4)
[که] بر آنان سنگ هايي از نوع سنگ گِل مي افکندند. (4)
فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ (5)
سرانجام همه آنان را چون کاه جويده شده قرار داد. (5)
صفحه آخرصفحه بعدصفحه 601صفحه قبلصفحه اول
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده)


انتخاب ترجمهانتخاب سورهبرو به صفحه 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی