| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 14 |
|
| وَلَمَّا جَاءَهُمْ كِتَابٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِمَا مَعَهُمْ وَكَانُوا مِنْ قَبْلُ يَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِينَ كَفَرُوا فَلَمَّا جَاءَهُمْ مَا عَرَفُوا كَفَرُوا بِهِ ۚ فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْكَافِرِينَ (89) |
| و چون کتاب آسماني قرآن از نزد خدا براي هدايت آنها آمد با وجودي که کتاب (تورات) آنان را تصديق مي‌کرد و با آنکه خود آنها پيش از بعثت (پيامبر اسلام) انتظار غلبه بر کافران داشتند، آن گاه که آمد و شناختند (که همان پيغمبر موعود است) باز به او کافر شدند (و از نعمت وجود او ناسپاسي کردند)، پس خشم خدا بر کافران باد. (89) |
| بِئْسَمَا اشْتَرَوْا بِهِ أَنْفُسَهُمْ أَنْ يَكْفُرُوا بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ بَغْيًا أَنْ يُنَزِّلَ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ عَلَىٰ مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۖ فَبَاءُوا بِغَضَبٍ عَلَىٰ غَضَبٍ ۚ وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ مُهِينٌ (90) |
| بد معامله‌اي با خود کردند که به نعمت قرآن که خداوند بر آنها نازل کرد کافر شدند از روي حسد و ستمگري که چرا خدا فضل خود را مخصوص بعضي از بندگان گرداند (چرا پيامبري از غير بني اسرائيل برانگيخته)؟! و به واسطه اين حسد باز خشم ديگري از خداي براي خود گرفتند، و براي کافران عذاب خواري مهيّاست. (90) |
| وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ آمِنُوا بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ قَالُوا نُؤْمِنُ بِمَا أُنْزِلَ عَلَيْنَا وَيَكْفُرُونَ بِمَا وَرَاءَهُ وَهُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقًا لِمَا مَعَهُمْ ۗ قُلْ فَلِمَ تَقْتُلُونَ أَنْبِيَاءَ اللَّهِ مِنْ قَبْلُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (91) |
| و چون به يهود گويند: به قرآن که خدا فرستاده ايمان آريد، پاسخ دهند که تنها به تورات که بر ما نازل شده ايمان آوريم، و به غير تورات کافر مي‌شوند، در صورتي که قرآن کتاب حق است و کتاب آنها را تصديق مي‌کند. بگو: اگر شما در دعوي ايمان به تورات راستگوييد پس چرا پيغمبران پيشين را مي‌کشتيد؟ (91) |
| ۞ وَلَقَدْ جَاءَكُمْ مُوسَىٰ بِالْبَيِّنَاتِ ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَنْتُمْ ظَالِمُونَ (92) |
| و با آن همه آيات و معجزات روشن که موسي براي شما آشکار نمود باز گوساله پرستي اختيار کرديد، و شما مردمي سخت ظالم و ستمکاريد. (92) |
| وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ وَرَفَعْنَا فَوْقَكُمُ الطُّورَ خُذُوا مَا آتَيْنَاكُمْ بِقُوَّةٍ وَاسْمَعُوا ۖ قَالُوا سَمِعْنَا وَعَصَيْنَا وَأُشْرِبُوا فِي قُلُوبِهِمُ الْعِجْلَ بِكُفْرِهِمْ ۚ قُلْ بِئْسَمَا يَأْمُرُكُمْ بِهِ إِيمَانُكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (93) |
| و (به ياد آريد) وقتي که از شما پيمان گرفتيم و کوه طور را بر فراز شما بداشتيم که بايد آنچه را به شما فرستاديم با ايمان محکم بپذيريد و (سخن حق) بشنويد، شما گفتيد: خواهيم شنيد و (در نيّت گرفتيد که در عمل) عصيان خواهيم کرد. و دلهاي آنان از عشق به گوساله پر شد از آن رو که به خدا کافر بودند. بگو: ايمان شما سخت شما را به کار بد و کردار زشت مي‌گمارد، اگر ايمان داشته باشيد. (93) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |