| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 15 |
|
| قُلْ إِنْ كَانَتْ لَكُمُ الدَّارُ الْآخِرَةُ عِنْدَ اللَّهِ خَالِصَةً مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (94) |
| بگو: اگر سراي آخرت را (با آن همه نعمت) خدا به شما اختصاص داده دون ساير مردم، بايستي هميشه به مرگ آرزومند باشيد اگر راست مي‌گوييد. (94) |
| وَلَنْ يَتَمَنَّوْهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ (95) |
| و هرگز آرزوي مرگ نخواهند کرد، (زيرا عذاب سخت) به واسطه کردار بد خود (براي خود در آخرت مهيا کرده‌اند)، و خدا آگاه به ستمکاران است. (95) |
| وَلَتَجِدَنَّهُمْ أَحْرَصَ النَّاسِ عَلَىٰ حَيَاةٍ وَمِنَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا ۚ يَوَدُّ أَحَدُهُمْ لَوْ يُعَمَّرُ أَلْفَ سَنَةٍ وَمَا هُوَ بِمُزَحْزِحِهِ مِنَ الْعَذَابِ أَنْ يُعَمَّرَ ۗ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ (96) |
| و بر تو (و بر همه) پيداست که يهود به حيات مادي حريص‌تر از همه خلق‌اند، حتي از مشرکان، و از اين رو هر يهودي آرزوي هزار سال عمر مي‌کند، ولي عمر هزار سال هم او را از عذاب خدا نرهاند، و خدا به کردار ناپسند آنان بيناست. (96) |
| قُلْ مَنْ كَانَ عَدُوًّا لِجِبْرِيلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلَىٰ قَلْبِكَ بِإِذْنِ اللَّهِ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَهُدًى وَبُشْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ (97) |
| بگو: هر کس با جبرئيل دشمن است، او به فرمان خدا قرآن را به قلب تو رسانيد در حالي که تصديق ساير کتب آسماني مي‌کند و براي اهل ايمان هدايت و بشارت است. (97) |
| مَنْ كَانَ عَدُوًّا لِلَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَرُسُلِهِ وَجِبْرِيلَ وَمِيكَالَ فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ لِلْكَافِرِينَ (98) |
| هر کس با خدا و فرشتگان و رسولان او و جبرئيل و ميکائيل دشمن است (محققا کافر است و) خدا هم دشمن کافران است. (98) |
| وَلَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ ۖ وَمَا يَكْفُرُ بِهَا إِلَّا الْفَاسِقُونَ (99) |
| و ما (براي اثبات پيغمبري تو) آيات و دلايل روشن به تو فرستاديم، و بجز فاسقان (و اهل عناد) کسي انکار آن نخواهد کرد. (99) |
| أَوَكُلَّمَا عَاهَدُوا عَهْدًا نَبَذَهُ فَرِيقٌ مِنْهُمْ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (100) |
| براي چه هر عهد و پيمان که بستند گروهي آن را مي‌شکنند؟ (نه اينان) بلکه اکثر آنها اصلا ايمان نخواهند آورد. (100) |
| وَلَمَّا جَاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِمَا مَعَهُمْ نَبَذَ فَرِيقٌ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ كِتَابَ اللَّهِ وَرَاءَ ظُهُورِهِمْ كَأَنَّهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (101) |
| و چون پيغمبري از جانب خدا بر آنان آمد که به راستي کتب آسماني آنها گواهي مي‌داد، گروهي از اهل کتاب، کتاب خدا را پشت سر انداختند (و به حکم آن کتاب که امر به ايمان آوردن به قرآن مي‌کرد رفتار نکردند) گويي (از آن کتاب) هيچ نمي‌دانند. (101) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |