| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 154 |
|
| ۞ يَا بَنِي آدَمَ خُذُوا زِينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَكُلُوا وَاشْرَبُوا وَلَا تُسْرِفُوا ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ (31) |
| اي فرزندان آدم، زيورهاي خود را در مقام هر عبادت به خود برگيريد و بخوريد و بياشاميد و اسراف مکنيد، که خدا مسرفان را دوست نمي‌دارد. (31) |
| قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبَادِهِ وَالطَّيِّبَاتِ مِنَ الرِّزْقِ ۚ قُلْ هِيَ لِلَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا خَالِصَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ كَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (32) |
| بگو: چه کسي زينت‌هاي خدا را که براي بندگان خود آفريده حرام کرده و از صرف رزق حلال و پاکيزه منع کرده؟ بگو: اين نعمتها در دنيا براي اهل ايمان است و خالص اينها (يعني لذات کامل بدون الم، و نيکوتر از اينها) در آخرت براي آنان خواهد بود. ما آيات خود را براي اهل دانش چنين مفصل و روشن بيان مي‌کنيم. (32) |
| قُلْ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَالْإِثْمَ وَالْبَغْيَ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَأَنْ تُشْرِكُوا بِاللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَأَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ (33) |
| بگو که خداي من هر گونه اعمال زشت را چه در آشکار و چه در نهان و گناهکاري و ظلم به ناحق و شرک به خدا را که بر آن شرک هيچ دليلي نفرستاده است و اين که چيزي را که نمي‌دانيد به خدا نسبت دهيد، همه را حرام کرده است. (33) |
| وَلِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ ۖ فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لَا يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً ۖ وَلَا يَسْتَقْدِمُونَ (34) |
| و هر قومي را دوره‌اي و اجل معيني است که چون اجلشان فرا رسد لحظه‌اي پس و پيش نخواهند شد. (34) |
| يَا بَنِي آدَمَ إِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ رُسُلٌ مِنْكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِي ۙ فَمَنِ اتَّقَىٰ وَأَصْلَحَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (35) |
| اي فرزندان آدم، چون پيغمبراني از جنس شما بيايند و آيات مرا بر شما بخوانند، پس هر که تقوا پيشه کرد و به کار شايسته شتافت هيچ ترس و اندوهي بر آنها نخواهد بود. (35) |
| وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَاسْتَكْبَرُوا عَنْهَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (36) |
| و آنان که آيات ما را تکذيب کرده و از سرکشي و تکبر سر بر آن فرود نياوردند آنها اهل دوزخند و در آن جاويد (معذب) خواهند بود. (36) |
| فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ ۚ أُولَٰئِكَ يَنَالُهُمْ نَصِيبُهُمْ مِنَ الْكِتَابِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا جَاءَتْهُمْ رُسُلُنَا يَتَوَفَّوْنَهُمْ قَالُوا أَيْنَ مَا كُنْتُمْ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ۖ قَالُوا ضَلُّوا عَنَّا وَشَهِدُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُوا كَافِرِينَ (37) |
| پس کيست ستمکارتر از آن کس که بر خداي دروغ بندد يا آيات او را تکذيب کند؟ آنان از کتاب (قضا و قدر الهي يا از نامه اعمال) به بهره خويش خواهند رسيد، تا هنگامي که فرستادگان ما (ملک الموت و فرشتگان قبض روح) بر آنان فرا رسند که قبض روح آنان کنند به آنان گويند: چه شدند آنهايي که به جاي خدا به ربوبيت مي‌خوانديد (مانند بتان جمادي و غير جمادي و هواهاي نفساني)؟ پاسخ دهند که آنها همه از نظر ما ناپديد و نابود شدند. و آنها بر زيان خويش گواهي دهند که کافر بوده‌اند. (37) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |