| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 168 |
|
| قَالَ يَا مُوسَىٰ إِنِّي اصْطَفَيْتُكَ عَلَى النَّاسِ بِرِسَالَاتِي وَبِكَلَامِي فَخُذْ مَا آتَيْتُكَ وَكُنْ مِنَ الشَّاكِرِينَ (144) |
| خدا فرمود: اي موسي من تو را به مقام پيام‌رساني خود و همصحبتي خويش بر ساير مردم برگزيدم، پس آنچه را که به تو دادم کاملا فراگير و از شکرگزاران باش. (144) |
| وَكَتَبْنَا لَهُ فِي الْأَلْوَاحِ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ مَوْعِظَةً وَتَفْصِيلًا لِكُلِّ شَيْءٍ فَخُذْهَا بِقُوَّةٍ وَأْمُرْ قَوْمَكَ يَأْخُذُوا بِأَحْسَنِهَا ۚ سَأُرِيكُمْ دَارَ الْفَاسِقِينَ (145) |
| و در الواح (تورات آسماني) از هر موضوع براي نصايح و پند و هم تحقيق هر چيز (براي علم و معرفت) به موسي نوشتيم (و دستور داديم) که (حقايق و احکام) آن را به قوت (عقل و ايمان) فراگير و قوم را دستور ده که نيکوتر مطالب آن را اخذ کنند، که (پستي) مقام و منزلت فاسقان را به زودي به شما نشان خواهم داد. (145) |
| سَأَصْرِفُ عَنْ آيَاتِيَ الَّذِينَ يَتَكَبَّرُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَإِنْ يَرَوْا كُلَّ آيَةٍ لَا يُؤْمِنُوا بِهَا وَإِنْ يَرَوْا سَبِيلَ الرُّشْدِ لَا يَتَّخِذُوهُ سَبِيلًا وَإِنْ يَرَوْا سَبِيلَ الْغَيِّ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلًا ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَكَانُوا عَنْهَا غَافِلِينَ (146) |
| من آنان را که در زمين به ناحق کبر و بزرگمنشي کنند از آيات خود رو گردان و معرض خواهم ساخت، و اگر هر آيتي بينند به آن ايمان نياورند و اگر راه رشد و هدايت يابند آن را نپيمايند و اگر راه جهل و گمراهي يابند آن را پيش گيرند. اين (ضلالت آنها) بدين جهت است که آيات ما را تکذيب کردند و از آنها غافل و معرض بودند. (146) |
| وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَلِقَاءِ الْآخِرَةِ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ ۚ هَلْ يُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (147) |
| و آنان که آيات (آسماني) ما و لقاء عالم آخرت را تکذيب کردند اعمالشان (که جز براي دنيا نبود) تباه و باطل شود، آيا جز آنچه مي‌کردند کيفر بينند؟ (147) |
| وَاتَّخَذَ قَوْمُ مُوسَىٰ مِنْ بَعْدِهِ مِنْ حُلِيِّهِمْ عِجْلًا جَسَدًا لَهُ خُوَارٌ ۚ أَلَمْ يَرَوْا أَنَّهُ لَا يُكَلِّمُهُمْ وَلَا يَهْدِيهِمْ سَبِيلًا ۘ اتَّخَذُوهُ وَكَانُوا ظَالِمِينَ (148) |
| و قوم موسي بعد از او (يعني بعد از رفتن او به طور براي وعده حق) مجسمه گوساله‌اي که صدايي و خواري داشت از طلا و زيورهاي خود ساخته و پرستيدند. آيا نديدند که آن مجسمه بي‌روح با آنها سخني نمي‌گويد و آنها را به راهي هدايت نمي‌کند؟ (آري ديدند و از جهل و عناد باز) پي آن گوساله گرفتند و مردمي ستمکار بودند. (148) |
| وَلَمَّا سُقِطَ فِي أَيْدِيهِمْ وَرَأَوْا أَنَّهُمْ قَدْ ضَلُّوا قَالُوا لَئِنْ لَمْ يَرْحَمْنَا رَبُّنَا وَيَغْفِرْ لَنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ (149) |
| و چون به خود آمدند و از آن عمل پشيمان شدند و ديدند که درست گمراهند (با خود) گفتند: اگر خدا ما را نبخشد و از ما نگذرد سخت از زيانکاران خواهيم بود. (149) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |