| سوره 10 | سوره مبارکه يونس | صفحه 209 |
|
| إِنَّ الَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَاءَنَا وَرَضُوا بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَاطْمَأَنُّوا بِهَا وَالَّذِينَ هُمْ عَنْ آيَاتِنَا غَافِلُونَ (7) |
| البته آنهايي که به لقاء ما دل نسبته و اميدوار نيستند و به زندگي پست دنيا دلخوش و دلبسته‌اند و آنهايي که از آيات و نشانه‌هاي ما غافلند. (7) |
| أُولَٰئِكَ مَأْوَاهُمُ النَّارُ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (8) |
| هم اينانند که عاقبت به کردار زشت خود در آتش دوزخ مأوي گيرند. (8) |
| إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ يَهْدِيهِمْ رَبُّهُمْ بِإِيمَانِهِمْ ۖ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ (9) |
| آنان که ايمان آورده و نيکوکار شدند پروردگارشان به سبب همان ايمان آنها را (به راه سعادت و طريق بهشت) رهبري کند، در آن بهشتهاي پرنعمت نهرها از زير پاي آنان جاري است. (9) |
| دَعْوَاهُمْ فِيهَا سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَتَحِيَّتُهُمْ فِيهَا سَلَامٌ ۚ وَآخِرُ دَعْوَاهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (10) |
| و در آن بهشت زبان شوق به تقديس خدا گشايند که بار الها تو از هر نقص و آلايش پاک و منزهي و درود آنها در بهشت «سلام» است و آخرين سخنشان حمد پروردگار عالميان است. (10) |
| ۞ وَلَوْ يُعَجِّلُ اللَّهُ لِلنَّاسِ الشَّرَّ اسْتِعْجَالَهُمْ بِالْخَيْرِ لَقُضِيَ إِلَيْهِمْ أَجَلُهُمْ ۖ فَنَذَرُ الَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَاءَنَا فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (11) |
| و اگر خدا به عقوبت عمل زشت مردم و دعاي شرّي که در حق خود مي‌کنند به مانند خيرات تعجيل مي‌فرمود مردم همه محکوم مرگ و هلاک مي‌شدند و ليکن ما آنان را که به لقاي ما اميدوار نيستند به همان حال سرگرداني در کفر و طغيان رها مي‌سازيم. (11) |
| وَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَانَ الضُّرُّ دَعَانَا لِجَنْبِهِ أَوْ قَاعِدًا أَوْ قَائِمًا فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ كَأَنْ لَمْ يَدْعُنَا إِلَىٰ ضُرٍّ مَسَّهُ ۚ كَذَٰلِكَ زُيِّنَ لِلْمُسْرِفِينَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (12) |
| و هرگاه آدمي را رنج و زياني رسد همان لحظه به هر حالت باشد از خفته و نشسته و ايستاده فورا ما را به دعا مي‌خواند و آن گاه که رنج و زيانش را بر طرف سازيم باز به حال غفلت و غرور چنان باز مي‌گردد که گويي هيچ ما را براي دفع ضرر و رنجي که به او رسيده بود نخوانده است! اعمال زشت تبهکاران اين چنين در نظرشان زيبا جلوه داده شده است. (12) |
| وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا الْقُرُونَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَمَّا ظَلَمُوا ۙ وَجَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ وَمَا كَانُوا لِيُؤْمِنُوا ۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْقَوْمَ الْمُجْرِمِينَ (13) |
| و محقّقا ما اقوام و مللي را پيش از شما به کيفر ظلمشان سخت به دست هلاک سپرديم و نيز به کيفر آنکه پيغمبراني با آيات و معجزات بر آنها آمد باز هيچ ايمان نياوردند. ما اين گونه مردم بد عمل را به کيفر مي‌رسانيم. (13) |
| ثُمَّ جَعَلْنَاكُمْ خَلَائِفَ فِي الْأَرْضِ مِنْ بَعْدِهِمْ لِنَنْظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ (14) |
| سپس ما بعد از آنها شما را در زمين جانشين کرديم تا بنگريم که چگونه عمل خواهيد کرد. (14) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |