| سوره 10 | سوره مبارکه يونس | صفحه 214 |
|
| وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْظُرُ إِلَيْكَ ۚ أَفَأَنْتَ تَهْدِي الْعُمْيَ وَلَوْ كَانُوا لَا يُبْصِرُونَ (43) |
| و برخي از منکران (هنگام تلاوت قرآن به چشم ظاهر) در تو مي‌نگرند (ولي به مقام باطن تو پي نمي‌برند) آيا تو کوران را گر چه هيچ نبينند هدايت تواني کرد؟ (43) |
| إِنَّ اللَّهَ لَا يَظْلِمُ النَّاسَ شَيْئًا وَلَٰكِنَّ النَّاسَ أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (44) |
| خدا هرگز به مردم ستم نمي‌کند ولي مردم خود در حق خويش ستم مي‌کنند. (44) |
| وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ كَأَنْ لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا سَاعَةً مِنَ النَّهَارِ يَتَعَارَفُونَ بَيْنَهُمْ ۚ قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِلِقَاءِ اللَّهِ وَمَا كَانُوا مُهْتَدِينَ (45) |
| و روزي که همه خلايق را جمع آرد گويا (در دنيا) ساعتي از روز بيش درنگ نکرده‌اند، (در آن روز) يکديگر را کاملا مي‌شناسند، آنان که لقاي خدا را انکار کردند بسيار زيان کرده‌اند و هرگز راه نيافته‌اند. (45) |
| وَإِمَّا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِلَيْنَا مَرْجِعُهُمْ ثُمَّ اللَّهُ شَهِيدٌ عَلَىٰ مَا يَفْعَلُونَ (46) |
| و اگر ما بعضي از عقاب آن منکران را که وعده کرديم (در حيات دنيا) به تو نشان دهيم يا (به تأخير افکنده و پيشتر از عقاب آنها) قبض روح تو کنيم باز بازگشت آنان در قيامت به سوي ماست، آن گاه خدا بر اعمال آنها گواه و آگاه است. (46) |
| وَلِكُلِّ أُمَّةٍ رَسُولٌ ۖ فَإِذَا جَاءَ رَسُولُهُمْ قُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْقِسْطِ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (47) |
| و براي هر امتي رسولي است که هرگاه رسول آنها آمد (و حجت بر آنان تمام شد) ميان آنها حکم به عدل شود و بر هيچ کس (در کيفر و پاداش) ستم نخواهد شد. (47) |
| وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (48) |
| و (کافران) گويند: پس اين وعده قيامت کي خواهد بود اگر شما راستگوييد؟ (48) |
| قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي ضَرًّا وَلَا نَفْعًا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۗ لِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ ۚ إِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ فَلَا يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً ۖ وَلَا يَسْتَقْدِمُونَ (49) |
| پاسخ ده که من مالک نفع و ضرر خود نيستم (تا چه رسد به ديگران) مگر هر چه خدا خواهد، براي هر امتي اجل معيني است که چون فرا رسد ساعتي پس و پيش نخواهند شد. (49) |
| قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُهُ بَيَاتًا أَوْ نَهَارًا مَاذَا يَسْتَعْجِلُ مِنْهُ الْمُجْرِمُونَ (50) |
| بگو: مرا خبر دهيد که اگر شب يا روز عذاب خدا شما را فرا رسد (چه راه مفري داريد و) گناهکاران چه چيزي را از او به تعجيل مي‌طلبند؟ (50) |
| أَثُمَّ إِذَا مَا وَقَعَ آمَنْتُمْ بِهِ ۚ آلْآنَ وَقَدْ كُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ (51) |
| آيا آن گاه که عذاب واقع شد به او ايمان مي‌آوريد؟ الآن (ايمان آورديد و به جزع و توبه برخاستيد)؟ و حال آنکه قبلا عذاب را به تعجيل مي‌خواستيد. (51) |
| ثُمَّ قِيلَ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذَابَ الْخُلْدِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا بِمَا كُنْتُمْ تَكْسِبُونَ (52) |
| آن گاه به ستمکاران گويند: بچشيد عذاب ابدي را، آيا اين عذاب جز نتيجه اعمال زشت شماست؟ (52) |
| ۞ وَيَسْتَنْبِئُونَكَ أَحَقٌّ هُوَ ۖ قُلْ إِي وَرَبِّي إِنَّهُ لَحَقٌّ ۖ وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ (53) |
| کافران از تو مي‌پرسند که آيا اين (وعده عذاب) حق است؟ بگو: آري قسم به خداي من که البته حق است و شما از آن هيچ مفرّي نداريد. (53) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |