| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 25 |
|
| إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَالْفُلْكِ الَّتِي تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِمَا يَنْفَعُ النَّاسَ وَمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ مَاءٍ فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَبَثَّ فِيهَا مِنْ كُلِّ دَابَّةٍ وَتَصْرِيفِ الرِّيَاحِ وَالسَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (164) |
| محققا در خلقت آسمانها و زمين و رفت و آمد شب و روز، و کشتي‌ها که بر روي آب براي انتفاع خلق در حرکت است، و باراني که خدا از بالا فرو فرستاد تا به آن آب، زمين را بعد از مردن زنده کرد و سبز و خرّم گردانيد، و در پراکندن انواع حيوانات در زمين، و گردانيدن بادها (به هر طرف) و در خلقت ابر که ميان زمين و آسمان مسخّر است، در همه اين امور ادلّه‌اي واضح براي عاقلان است. (164) |
| وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ ۖ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ ۗ وَلَوْ يَرَى الَّذِينَ ظَلَمُوا إِذْ يَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا وَأَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعَذَابِ (165) |
| برخي از مردم (نادان) غير خدا را همانند خدا گيرند و چنانکه خدا را بايست دوست داشت با آنها دوستي ورزند، ليکن آنها که اهل ايمانند کمال محبّت و دوستي را فقط به خدا مخصوص دارند. و اگر فرقه مشرکين ستمکار وقتي که عذاب خدا را مشاهده کنند ببينند که قدرت خاص خدا است و عذاب خدا بسيار سخت است (از شرک خود سخت پشيمان شوند). (165) |
| إِذْ تَبَرَّأَ الَّذِينَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا وَرَأَوُا الْعَذَابَ وَتَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبَابُ (166) |
| هنگامي که بيزاري جويند رؤسا و پيشوايان (باطل) از پيروان خود و عذاب خدا را مشاهده کنند و هر گونه وسيله و اسباب از آنها قطع شود (و روابط باطل به جا نماند). (166) |
| وَقَالَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ كَمَا تَبَرَّءُوا مِنَّا ۗ كَذَٰلِكَ يُرِيهِمُ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ حَسَرَاتٍ عَلَيْهِمْ ۖ وَمَا هُمْ بِخَارِجِينَ مِنَ النَّارِ (167) |
| و آن پيروان گويند: کاش ديگر بار به دنيا باز مي‌گشتيم و از (اطاعت) اينان بيزاري مي‌جستيم چنان که اينها (گرهي از کار ما نگشودند و) از ما بيزاري جستند! اين گونه خدا، کردار (زشت جاهلانه) آنها را مايه حسرت و پشيماني آنان کند و آنها از عذاب آتش جهنّم بيرون شدني نباشند. (167) |
| يَا أَيُّهَا النَّاسُ كُلُوا مِمَّا فِي الْأَرْضِ حَلَالًا طَيِّبًا وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ ۚ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ (168) |
| اي مردم، از آنچه در زمين است حلال و پاکيزه را تناول کنيد و پيروي نکنيد و ساوس شيطان را، محققا شيطان از براي شما دشمني آشکار است. (168) |
| إِنَّمَا يَأْمُرُكُمْ بِالسُّوءِ وَالْفَحْشَاءِ وَأَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ (169) |
| اين دشمن است که به شما دستور زشتي و بدکاري مي‌دهد و بر آن مي‌گمارد که سخناني از روي جهل و ناداني به خدا نسبت دهيد. (169) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |