| سوره 16 | سوره مبارکه النحل | صفحه 269 |
|
| وَأَلْقَىٰ فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَنْ تَمِيدَ بِكُمْ وَأَنْهَارًا وَسُبُلًا لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (15) |
| و نيز کوههاي بزرگ را در زمين بنهاد تا زمين شما را به لرزه و اضطراب نيفکند و نهرها جاري کرد و راهها پديدار ساخت تا مگر هدايت شويد. (15) |
| وَعَلَامَاتٍ ۚ وَبِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ (16) |
| و نشانه‌هايي (در زمين مانند کوهها و درياها و رودها و جنگلها مقرر داشت) و آنان به ستارگان (در شبها) هدايت يابند. (16) |
| أَفَمَنْ يَخْلُقُ كَمَنْ لَا يَخْلُقُ ۗ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ (17) |
| آيا آن خدايي که خلق مي‌کند مانند آن کس (از فراعنه و بتان) است که هيچ چيز در عالم خلق نمي‌کند؟ آيا متذکر و هوشيار نمي‌شويد؟ (17) |
| وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا ۗ إِنَّ اللَّهَ لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (18) |
| و اگر بخواهيد که نعمتهاي خدا را شماره کنيد هرگز نتوانيد، که خدا در حق بندگان بسيار آمرزنده و مهربان است. (18) |
| وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَمَا تُعْلِنُونَ (19) |
| و خدا هر چه را پنهان و آشکار داريد به همه آگاه است. (19) |
| وَالَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَا يَخْلُقُونَ شَيْئًا وَهُمْ يُخْلَقُونَ (20) |
| و آنچه که مشرکان غير از خدا (چون بتها و فراعنه) به خدايي مي‌خوانند چيزي خلق نکنند و خود نيز مخلوقند. (20) |
| أَمْوَاتٌ غَيْرُ أَحْيَاءٍ ۖ وَمَا يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ (21) |
| اينها مرده و از حيات بي‌بهره‌اند و هيچ حس و شعور ندارند که در چه هنگام مبعوث مي‌شوند (و که آنها را برمي‌انگيزد). (21) |
| إِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۚ فَالَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ قُلُوبُهُمْ مُنْكِرَةٌ وَهُمْ مُسْتَكْبِرُونَ (22) |
| خداي شما خدايي يکتاست، و آنان که به عالم آخرت ايمان ندارند (اگر هم به زبان گويند) به دل منکر (مبدأ متعال) اند و (از اطاعت حکم خدا) تکبر و سرپيچي مي‌کنند. (22) |
| لَا جَرَمَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْتَكْبِرِينَ (23) |
| محققا خدا بر کارهاي باطن و ظاهر آنها آگاه است (و به کيفر اعمالشان مي‌رساند) که او هرگز متکبران و گردنکشان را دوست نمي‌دارد. (23) |
| وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ مَاذَا أَنْزَلَ رَبُّكُمْ ۙ قَالُوا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (24) |
| و هرگاه به اين مردم (مستکبر) گفته شود که خدايتان چه فرستاده؟ گويند: اين آيات همه افسانه‌هاي پيشينيان است. (24) |
| لِيَحْمِلُوا أَوْزَارَهُمْ كَامِلَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۙ وَمِنْ أَوْزَارِ الَّذِينَ يُضِلُّونَهُمْ بِغَيْرِ عِلْمٍ ۗ أَلَا سَاءَ مَا يَزِرُونَ (25) |
| تا آنکه آنان (در نتيجه انکار روز قيامت) بار سنگين گناه خود را کاملا با برخي از بار گناه کساني که از جهل گمراهشان کردند به دوش نهند، (عاقلان) آگاه باشند که آن بار وزر و گناه بسيار بد عاقبت است. (25) |
| قَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَأَتَى اللَّهُ بُنْيَانَهُمْ مِنَ الْقَوَاعِدِ فَخَرَّ عَلَيْهِمُ السَّقْفُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَأَتَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لَا يَشْعُرُونَ (26) |
| آن کافراني که پيش از اينان بودند نيز (مانند اينها) مکرها (براي پامال کردن حق) انديشيدند ليکن خدا بناي آنها را از پايه ويران کرد و سقف بر سرشان فرو ريخت و عذاب خدا از جايي که نمي‌فهميدند آنها را فرا رسيد. (26) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |