| سوره 16 | سوره مبارکه النحل | صفحه 277 |
|
| الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ زِدْنَاهُمْ عَذَابًا فَوْقَ الْعَذَابِ بِمَا كَانُوا يُفْسِدُونَ (88) |
| آنان که خود کافر شدند و راه خدا را نيز به روي خلق بستند ما آنها را به کيفر افساد و اخلال (در کار خلق) عذابي فوق عذاب (کافران ديگر) بيفزاييم. (88) |
| وَيَوْمَ نَبْعَثُ فِي كُلِّ أُمَّةٍ شَهِيدًا عَلَيْهِمْ مِنْ أَنْفُسِهِمْ ۖ وَجِئْنَا بِكَ شَهِيدًا عَلَىٰ هَٰؤُلَاءِ ۚ وَنَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ تِبْيَانًا لِكُلِّ شَيْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً وَبُشْرَىٰ لِلْمُسْلِمِينَ (89) |
| و روزي که ما در ميان هر امتي از (رسولان) خودشان گواهي بر آنان برانگيزيم و تو را (اي محمد) بر اين امت گواه آريم (آن روز سخت را ياد کن و امت را متذکر ساز)، و ما بر تو اين کتاب (قرآن عظيم) را فرستاديم تا حقيقت هر چيز را روشن کند و براي مسلمين هدايت و رحمت و بشارت باشد. (89) |
| ۞ إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ وَإِيتَاءِ ذِي الْقُرْبَىٰ وَيَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ وَالْبَغْيِ ۚ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (90) |
| همانا خدا (خلق را) فرمان به عدل و احسان مي‌دهد و به بذل و عطاء خويشاوندان امر مي‌کند و از افعال زشت و منکر و ظلم نهي مي‌کند و به شما پند مي‌دهد، باشد که موعظه خدا را بپذيريد. (90) |
| وَأَوْفُوا بِعَهْدِ اللَّهِ إِذَا عَاهَدْتُمْ وَلَا تَنْقُضُوا الْأَيْمَانَ بَعْدَ تَوْكِيدِهَا وَقَدْ جَعَلْتُمُ اللَّهَ عَلَيْكُمْ كَفِيلًا ۚ إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ (91) |
| و چون با خدا (و رسول و بندگانش) عهدي بستيد بدان عهد وفا کنيد و هرگز سوگند و پيمان را که مؤکّد و استوار کرديد مشکنيد، چرا که خدا را بر خود ناظر و گواه گرفته‌ايد؛ همانا خدا به هر چه مي‌کنيد آگاه است. (91) |
| وَلَا تَكُونُوا كَالَّتِي نَقَضَتْ غَزْلَهَا مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْكَاثًا تَتَّخِذُونَ أَيْمَانَكُمْ دَخَلًا بَيْنَكُمْ أَنْ تَكُونَ أُمَّةٌ هِيَ أَرْبَىٰ مِنْ أُمَّةٍ ۚ إِنَّمَا يَبْلُوكُمُ اللَّهُ بِهِ ۚ وَلَيُبَيِّنَنَّ لَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَا كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ (92) |
| و (در مثل) مانند زني که رشته خود را پس از تابيدن محکم وا تابيد نباشيد، که عهد و قسم‌هاي استوار و محکم خود را براي فريب يکديگر و فسادکاري به کار بريد براي آنکه قومي بر قوم ديگر تفوق دارند، زيرا خدا شما را به اين عهد و قسمها مي‌آزمايد و در روز قيامت همه (تقلّبها و) اختلافات شما را بر شما آشکار خواهد ساخت. (92) |
| وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَٰكِنْ يُضِلُّ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي مَنْ يَشَاءُ ۚ وَلَتُسْأَلُنَّ عَمَّا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (93) |
| و اگر خدا مي‌خواست (به مشيّت ازلي) همه بشر را يک امت قرار مي‌داد (و هيچ‌گونه اختلافات نژاد و زبان و مليت در بشر نمي‌گذاشت) و ليکن (اين اختلافات براي امتحان است و پس از امتحان) هر که را بخواهد به گمراهي وا مي‌گذارد و هر که را بخواهد هدايت مي‌کند، و البته آنچه مي‌کرده‌ايد از همه سؤال خواهيد شد. (93) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |