| سوره 16 | سوره مبارکه النحل | صفحه 280 |
|
| ۞ يَوْمَ تَأْتِي كُلُّ نَفْسٍ تُجَادِلُ عَنْ نَفْسِهَا وَتُوَفَّىٰ كُلُّ نَفْسٍ مَا عَمِلَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (111) |
| (ياد کن بر امت) آن روزي که (از شدت ابتلاء و سختي) هر نفسي مي‌آيد در حالي که (براي رفع عذاب) به جدل و دفاع از خود برمي‌خيزد، و هر کس را به جزاء عمل او کاملا مي‌رسانند و بر آنها ستم نمي‌کنند. (111) |
| وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا قَرْيَةً كَانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً يَأْتِيهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِنْ كُلِّ مَكَانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذَاقَهَا اللَّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَالْخَوْفِ بِمَا كَانُوا يَصْنَعُونَ (112) |
| و خدا بر شما حکايت کرد و مثل آورد مثل شهري را که در آن امنيت کامل حکمفرما بود و اهلش در آسايش و اطمينان زندگي مي‌کردند و از هر جانب روزي فراوان به آنها مي‌رسيد تا آنکه اهل آن شهر نعمتهاي خدا را کفران کردند، خدا هم به موجب آن کفران و معصيت طعم گرسنگي و بيمناکي را به آنها چشانيد و چون لباس، سراپاي وجودشان را پوشاند. (112) |
| وَلَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْهُمْ فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ وَهُمْ ظَالِمُونَ (113) |
| و رسولي از خود آنها بر آنها آمد ولي او را تکذيب کردند، و عذاب بر آنها فرا رسيد در حالي که ستمکار بودند. (113) |
| فَكُلُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ حَلَالًا طَيِّبًا وَاشْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ (114) |
| پس شما (مؤمنان از حال آنها عبرت گيريد و) از آنچه خدا روزي حلال و طيّب شما قرار داده تناول کنيد و شکر نعمت خدا به جاي آريد اگر حقيقتا خدا را مي‌پرستيد. (114) |
| إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَالدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنْزِيرِ وَمَا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ ۖ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (115) |
| خدا بر شما بندگان تنها مردار و خون و گوشت خوک و آنچه را که به نام غير خدا ذبح کنند حرام گردانيد، و اگر کسي مضطر و ناچار شود بي‌آنکه قصد تجاوز (از اندازه) و تعدي (از حکم خدا) نمايد (باز از همين حرامها به قدر ضرورت تناول کند) خدا البته بسيار آمرزنده و مهربان است. (115) |
| وَلَا تَقُولُوا لِمَا تَصِفُ أَلْسِنَتُكُمُ الْكَذِبَ هَٰذَا حَلَالٌ وَهَٰذَا حَرَامٌ لِتَفْتَرُوا عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ ۚ إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ لَا يُفْلِحُونَ (116) |
| و شما نبايد از پيش خود به دروغ چيزي را حلال و چيزي را حرام گوييد و به خدا نسبت دهيد تا بر خدا دروغ بنديد، که آنان که بر خدا دروغ بندند هرگز روي رستگاري نخواهند ديد. (116) |
| مَتَاعٌ قَلِيلٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (117) |
| (آنچه از اين طريق به دست آورند) متاعي قليل است و (در آخرت) عذابي دردناک خواهند داشت. (117) |
| وَعَلَى الَّذِينَ هَادُوا حَرَّمْنَا مَا قَصَصْنَا عَلَيْكَ مِنْ قَبْلُ ۖ وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَٰكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (118) |
| و ما همان چيزها که بر تو پيش از اين شرح کرديم (از مردار و خون و خنزير و ذبيحه به نام غير خدا) بر يهوديان حرام کرديم، و ما بر آنان ستم نکرديم ليکن آنها خود بر نفس خويش ستم مي‌کردند (که حلال خدا را حرام کردند). (118) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |