| سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 287 |
|
| ۞ قُلْ كُونُوا حِجَارَةً أَوْ حَدِيدًا (50) |
| بگو که شما سنگ باشيد يا آهن. (50) |
| أَوْ خَلْقًا مِمَّا يَكْبُرُ فِي صُدُورِكُمْ ۚ فَسَيَقُولُونَ مَنْ يُعِيدُنَا ۖ قُلِ الَّذِي فَطَرَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ ۚ فَسَيُنْغِضُونَ إِلَيْكَ رُءُوسَهُمْ وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هُوَ ۖ قُلْ عَسَىٰ أَنْ يَكُونَ قَرِيبًا (51) |
| يا خلقتي (سخت‌تر از سنگ و آهن) از آنچه در دلتان بزرگ مي‌نمايد (باز به امر خدا زنده مي‌شويد)، پس خواهند گفت: که ما را دوباره زنده مي‌کند؟ بگو: همان خدايي که هم اول بار شما را آفريد؛ آن‌گاه آنها سر به سوي تو جنبانده گويند: پس اين وعده کي خواهد بود؟ بگو: شايد که از حوادث نزديک باشد (زيرا مرگ به هر کس نزديک است و قيامتش به مرگ برپا مي‌شود). (51) |
| يَوْمَ يَدْعُوكُمْ فَتَسْتَجِيبُونَ بِحَمْدِهِ وَتَظُنُّونَ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا (52) |
| روزي که خدا شما را بخواند و شما (سر از خاک بيرون کرده و) با حمد و ستايش او را اجابت کنيد و تصور مي‌کنيد که جز اندک زماني (در گورها) درنگ نکرده‌ايد. (52) |
| وَقُلْ لِعِبَادِي يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ ۚ إِنَّ الشَّيْطَانَ يَنْزَغُ بَيْنَهُمْ ۚ إِنَّ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلْإِنْسَانِ عَدُوًّا مُبِينًا (53) |
| و بندگانم را بگو که هميشه سخن بهتر را بر زبان آرند، که شيطان (بسيار شود به يک کلمه زشت) ميان آنان دشمني و فساد برمي‌انگيزد، زيرا دشمني شيطان با آدميان واضح و آشکار است. (53) |
| رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِكُمْ ۖ إِنْ يَشَأْ يَرْحَمْكُمْ أَوْ إِنْ يَشَأْ يُعَذِّبْكُمْ ۚ وَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ وَكِيلًا (54) |
| خدا صلاح حال شما را بهتر مي‌داند، اگر بخواهد (و صلاح بداند) به شما لطف و مهرباني کند يا اگر بخواهد (و مصلحت باشد) مجازات و عذاب فرمايد، و ما تو را وکيل و نگهبان بندگان نفرستاده‌ايم (بر تو تنها رسالت و اتمام حجت است). (54) |
| وَرَبُّكَ أَعْلَمُ بِمَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَلَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ النَّبِيِّينَ عَلَىٰ بَعْضٍ ۖ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا (55) |
| و خداي تو به آن که در آسمانها و زمين است داناتر (و به قابليت هر موجودي آگاه‌تر) است، و همانا ما بعضي از انبياء را بر بعضي ديگر برتري داديم و به داوود زبور را عطا کرديم. (55) |
| قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلَا يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنْكُمْ وَلَا تَحْوِيلًا (56) |
| بگو: اين بتها را که به جز خدا (مؤثر در حوائج خود) مي‌پنداريد بخوانيد تا ببينيد که نه دفع ضرري از شما توانند کرد و نه تغيير حالي به شما توانند داد. (56) |
| أُولَٰئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا (57) |
| آنهايي که (کافران به خدايي) مي‌خوانند آنان خود به درگاه خدا وسيله تقرب مي‌جويند، تا که مقرب‌تر باشد؟ و اميدوار به رحمت و ترسان از عذاب اويند، که البته از عذاب پروردگارت بايد سخت هراسان بود. (57) |
| وَإِنْ مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا نَحْنُ مُهْلِكُوهَا قَبْلَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوهَا عَذَابًا شَدِيدًا ۚ كَانَ ذَٰلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا (58) |
| و هيچ شهر و دياري نيست جز آنکه ما پيش از ظهور روز قيامت اهل آن شهر را يا هلاک کرده يا به عذاب سخت معذب مي‌کنيم. اين حکم در کتاب (علم ازلي حق) مسطور است. (58) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |